روایت:الکافی جلد ۲ ش ۳۷۳

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عنه عن الهيثم بن ابي مسروق عن هشام بن سالم عن ابي عبد الله ع قال :

قَالَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ لِرَجُلٍ أَتَاهُ أَ لاَ أَدُلُّكَ عَلَى أَمْرٍ يُدْخِلُكَ اَللَّهُ بِهِ‏ اَلْجَنَّةَ قَالَ بَلَى يَا رَسُولَ اَللَّهِ‏ قَالَ أَنِلْ مِمَّا أَنَالَكَ اَللَّهُ‏ قَالَ فَإِنْ كُنْتُ أَحْوَجَ مِمَّنْ أُنِيلُهُ قَالَ فَانْصُرِ اَلْمَظْلُومَ قَالَ وَ إِنْ كُنْتُ أَضْعَفَ مِمَّنْ أَنْصُرُهُ قَالَ فَاصْنَعْ لِلْأَخْرَقِ‏ يَعْنِي أَشِرْ عَلَيْهِ قَالَ فَإِنْ كُنْتُ أَخْرَقَ مِمَّنْ أَصْنَعُ لَهُ قَالَ فَأَصْمِتْ لِسَانَكَ إِلاَّ مِنْ خَيْرٍ أَ مَا يَسُرُّكَ أَنْ تَكُونَ فِيكَ خَصْلَةٌ مِنْ هَذِهِ اَلْخِصَالِ تَجُرُّكَ إِلَى‏ اَلْجَنَّةِ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۳۴۵

رسول خدا (ص) به مردى كه نزدش آمده بود فرمود: تو را به چيزى رهنمائى نكنم كه به بهشت برد خدا براى آن؟ فرمود: چرا يا رسول اللَّه، فرمود: از آنچه خدا به تو داده بده، گفت: اگر خود نيازمندتر باشم از آنكه مى‏خواهم به او بدهم، فرمود: ستم ديده‏اى را يارى كن، گفت: اگر ناتوان‏تر از آن ستمديده باشم؟ فرمود: كارى براى بدبخت بى‏خرد كن يعنى او را رهنمائى كن، گفت: اگر خود بدبخت و بى‏خردم بيش از آنكه بخواهم براى او كار كنم؟ فرمود: زبانت را جز از خوبى گفتن نگهدار، آيا شاد نيستى كه يكى از اين خصلتها در تو باشد و تو را به بهشت كشد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۱۷۵

رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله بمردى كه خدمتش آمد، فرمود: نميخواهى ترا بامرى راهنمائى كنم كه خدا بسبب آن بهشتت برد؟ عرضكرد: چرا يا رسول اللَّه! فرمود از آنچه خدا بتو داده بده، عرضكرد: اگر خودم از آنكه باو دهم نيازمندتر باشم چه كنم؟ فرمود: مظلوم را يارى كن، عرضكردم: اگر خودم از آنكه ياريش كنم ناتوانتر باشم چه كنم؟ فرمود: كارى براى نادان كن- يعنى نادان را راهنمائى كن، عرضكردم: اگر خودم نادانتر از او بودم چه كنم؟ فرمود: زبانت را جز از خير خاموش دار. آيا شادمان نيستى كه يكى از اين خصال داشته باشى كه ترا ببهشت برد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۳۰۱

از او، از هيثم بن ابى‏مسروق، از هشام بن سالم، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت است كه فرمود: «رسول خدا صلى الله عليه و آله به مردى كه به خدمت آن حضرت آمده بود فرمود كه: آيا نمى‏خواهى تو را دلالت كنم بر امرى كه خدا تو را به سبب آن داخل بهشت گرداند؟ عرض كرد: بلى، يا رسول اللَّه! مى‏خواهم. فرمود: عطا كن از آن‏چه خدا به تو عطا فرموده. عرض كرد: پس اگر پريشان‏تر باشم از كسى كه خواسته باشم كه به او عطا كنم؟ فرمود: پس ستم‏رسيده را يارى كن. عرض كرد كه: اگر ضعيف‏تر باشم از كسى كه خواهم او را يارى كنم؟ فرمود كه: از براى احمق نادان صنعتى به عمل آور- يعنى بر او اشاره نما و او را دلالت كن‏ بر آن‏چه نمى‏داند-. عرض كرد كه: اگر نادان‏تر باشم از آنكه خواهم او را اعانت كنم و تعليم دهم. فرمود: پس زبان خويش را خاموش كن، مگر از خوبى. آيا تو را شاد نمى‏گرداند، آن يك خصلت از اين خصلت‏ها در تو باشد و تو را بكشد به سوى بهشت؟».