روایت:الکافی جلد ۲ ش ۳۷۳
آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر
عنه عن الهيثم بن ابي مسروق عن هشام بن سالم عن ابي عبد الله ع قال :
| الکافی جلد ۲ ش ۳۷۲ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۳۷۴ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۳۴۵
رسول خدا (ص) به مردى كه نزدش آمده بود فرمود: تو را به چيزى رهنمائى نكنم كه به بهشت برد خدا براى آن؟ فرمود: چرا يا رسول اللَّه، فرمود: از آنچه خدا به تو داده بده، گفت: اگر خود نيازمندتر باشم از آنكه مىخواهم به او بدهم، فرمود: ستم ديدهاى را يارى كن، گفت: اگر ناتوانتر از آن ستمديده باشم؟ فرمود: كارى براى بدبخت بىخرد كن يعنى او را رهنمائى كن، گفت: اگر خود بدبخت و بىخردم بيش از آنكه بخواهم براى او كار كنم؟ فرمود: زبانت را جز از خوبى گفتن نگهدار، آيا شاد نيستى كه يكى از اين خصلتها در تو باشد و تو را به بهشت كشد.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۱۷۵
رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله بمردى كه خدمتش آمد، فرمود: نميخواهى ترا بامرى راهنمائى كنم كه خدا بسبب آن بهشتت برد؟ عرضكرد: چرا يا رسول اللَّه! فرمود از آنچه خدا بتو داده بده، عرضكرد: اگر خودم از آنكه باو دهم نيازمندتر باشم چه كنم؟ فرمود: مظلوم را يارى كن، عرضكردم: اگر خودم از آنكه ياريش كنم ناتوانتر باشم چه كنم؟ فرمود: كارى براى نادان كن- يعنى نادان را راهنمائى كن، عرضكردم: اگر خودم نادانتر از او بودم چه كنم؟ فرمود: زبانت را جز از خير خاموش دار. آيا شادمان نيستى كه يكى از اين خصال داشته باشى كه ترا ببهشت برد.
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۳۰۱
از او، از هيثم بن ابىمسروق، از هشام بن سالم، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت است كه فرمود: «رسول خدا صلى الله عليه و آله به مردى كه به خدمت آن حضرت آمده بود فرمود كه: آيا نمىخواهى تو را دلالت كنم بر امرى كه خدا تو را به سبب آن داخل بهشت گرداند؟ عرض كرد: بلى، يا رسول اللَّه! مىخواهم. فرمود: عطا كن از آنچه خدا به تو عطا فرموده. عرض كرد: پس اگر پريشانتر باشم از كسى كه خواسته باشم كه به او عطا كنم؟ فرمود: پس ستمرسيده را يارى كن. عرض كرد كه: اگر ضعيفتر باشم از كسى كه خواهم او را يارى كنم؟ فرمود كه: از براى احمق نادان صنعتى به عمل آور- يعنى بر او اشاره نما و او را دلالت كن بر آنچه نمىداند-. عرض كرد كه: اگر نادانتر باشم از آنكه خواهم او را اعانت كنم و تعليم دهم. فرمود: پس زبان خويش را خاموش كن، مگر از خوبى. آيا تو را شاد نمىگرداند، آن يك خصلت از اين خصلتها در تو باشد و تو را بكشد به سوى بهشت؟».
