روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۵۵۳

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن ابيه عن علي بن معبد عن عبد الله بن القاسم عن يونس بن ظبيان عن ابي عبد الله ع قال :

إِنَّ اَللَّهَ لَيَدْفَعُ بِمَنْ يُصَلِّي مِنْ‏ شِيعَتِنَا عَمَّنْ لاَ يُصَلِّي مِنْ‏ شِيعَتِنَا وَ لَوْ أَجْمَعُوا عَلَى تَرْكِ اَلصَّلاَةِ لَهَلَكُوا وَ إِنَّ اَللَّهَ لَيَدْفَعُ بِمَنْ يُزَكِّي مِنْ‏ شِيعَتِنَا عَمَّنْ لاَ يُزَكِّي وَ لَوْ أَجْمَعُوا عَلَى تَرْكِ اَلزَّكَاةِ لَهَلَكُوا وَ إِنَّ اَللَّهَ لَيَدْفَعُ بِمَنْ يَحُجُّ مِنْ‏ شِيعَتِنَا عَمَّنْ لاَ يَحُجُّ وَ لَوْ أَجْمَعُوا عَلَى تَرْكِ اَلْحَجِّ لَهَلَكُوا وَ هُوَ قَوْلُ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَوْ لاََ دَفْعُ اَللََّهِ اَلنََّاسَ‏ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ اَلْأَرْضُ وَ لََكِنَّ اَللََّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى اَلْعََالَمِينَ‏ فَوَ اَللَّهِ مَا نَزَلَتْ إِلاَّ فِيكُمْ وَ لاَ عَنَى بِهَا غَيْرَكُمْ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۵۵۳

از يونس بن ظبيان، از امام صادق (ع)، فرمود: راستى خدا به وسيله آنها كه نماز مى‏خوانند از شيعه‏هاى ما دفاع مى‏كند از آنها كه نماز نمى‏خوانند از شيعه‏هاى ما، و اگر همه ترك نماز كنند هلاك شوند، و خدا دفاع مى‏كند به آنها كه زكاة پردازند از شيعيان ما از آنها كه زكاة ندهند و اگر به ترك زكاة اتفاق كنند هلاك شوند و به راستى خدا به هر كس از شيعه‏هاى ما كه حج كنند دفاع كنند از آنها كه حج نكنند و اگر به ترك حج اتفاق كنند هر آينه هلاك شوند و اين است قول خدا عز و جل (۲۵۲ سوره بقره): «و اگر خدا دفاع نكند در باره برخى مردم به برخى ديگر هر آينه زمين تباه گردد و خدا تفضل دارد به همه جهانيان» به خدا اين آيه نازل شد جز در باره شما و ديگرى از آن مقصود نيست.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۱۸۷

حضرت صادق عليه السلام فرمود: هر آينه خداوند بخاطر آن كسى كه نماز ميخواند از شيعيان ما (بلا را) دفع كند از آن كسى كه نماز نميخواند از شيعيان ما و اگر همگى نماز را ترك كنند هر آينه (همگى آنها) هلاك شوند. و خداوند بخاطر آنكه زكاة دهد از شيعيان ما دفع كند از آنكه زكاة نمى‏پردازد و اگر همگى زكاة ندهند هلاك گردند، و همانا خداوند بخاطر آنكه از شيعيان ما حج كند از آنكه حج نكند (بلا را) دفع كند، و اگر بترك حج اتفاق كنند هر آينه هلاك شوند، و اينست گفتار خداى عز و جل: «و اگر نبود بر كنار كردن خداوند برخى را ببرخى ديگر هر آينه زمين تباه ميشد و ليكن خدا داراى فضل است بر همه جهانيان» (سوره بقره آيه ۲۵۱) فرمود: بخدا سوگند اين آيه جز درباره شما نازل نگشته، و ديگرى جز شما از آن مقصود نيست.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۲۵۹

على بن ابراهيم، از پدرش، از على بن معبد، از عبد اللَّه بن قاسم، از يونس بن ظبيان، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «به درستى كه خداى عز و جل دفع مى‏كند به كسى كه نماز مى‏كند از شيعيان ما، عذاب را، از كسى كه نماز نمى‏كند از شيعيان ما، و اگر بر ترك نماز اجتماع مى‏كردند، هلاك مى‏شدند. و به درستى كه خداى عز و جل دفع مى‏كند به كسى كه زكات مى‏دهد از شيعيان ما، عذاب را، از كسى كه زكات نمى‏دهد، و اگر بر ترك‏ زكات اجتماع مى‏كردند، هلاك مى‏شدند. و به درستى كه خداى عز و جل دفع مى‏كند به كسى كه حجّ مى‏كند از شيعيان ما، عذاب را، از كسى كه حج نمى‏كند، و اگر بر ترك حجّ اجتماع مى‏كردند، هلاك مى‏شدند. و اين است معنى قول خداى عز و جل: «وَ لَوْ لا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ وَ لكِنَّ اللَّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعالَمِينَ» «۱»؛ پس به خدا سوگند كه اين آيه نازل نشد، مگر در شأن شما، و خدا از اين آيه غير شما را قصد نفرموده است». و ترجمه آيه اين است كه: «و اگر نه بازداشتن خدا بودى مردمان را، بعضى از ايشان به بعضى ديگر، هر آينه زمين تباه شدى، وليكن خدا، خداوند فضل و رحمت است بر همه عالميان» (يعنى بر فرقه مؤمنان، در دنيا و آخرت). ( ۱). بقره، ۲۵۱.