روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۵۰۰

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن ابي ايوب الخزاز عن محمد بن مسلم عن احدهما ع :

فِي قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَمَنْ جََاءَهُ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّهِ فَانْتَهى‏ََ فَلَهُ مََا سَلَفَ‏ قَالَ اَلْمَوْعِظَةُ اَلتَّوْبَةُ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۵۰۹

از محمد بن مسلم، از امام باقر يا امام صادق (ع) در تفسير قول خدا عز و جل (۲۷۵ سوره بقره): «پس هر كه را پندى آمد از طرف پروردگارش و دست باز گرفت، از آن او است آنچه در پيش گرفته است» فرمود: موعظة توبه است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۱۶۴

محمد بن مسلم از يكى از دو امام باقر و يا صادق عليهما السلام حديث كند كه در گفتار خداى عز و جل: «و آن كس كه بيايدش اندرزى از جانب پروردگارش پس باز ايستد، از ان اوست آنچه در پيش گذشته است» (سوره بقره آيه ۲۷۵) فرمود: (مقصود از) اندرز (و موعظه در اين آيه) توبه است.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۲۲۳

على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن ابى عمير، از ابو ايّوب خزّاز، از محمد بن مسلم، از امام محمد باقر يا امام جعفر صادق عليهما السلام روايت كرده است در قول خداى عز و جل: «فَمَنْ جاءَهُ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّهِ فَانْتَهى‏ فَلَهُ ما سَلَفَ» «۲»، كه فرمود: «موعظه، توبه است». و ترجمه ظاهر آيه اين است كه: «پس هر كه بيايد او را (يعنى برسد به او) پندى از پروردگارش، پس باز ايستد، پس از براى او است آنچه گذشته، كه بر آن عقاب و بازخواستى نيست». __________________________________________________ (۲). بقره، ۲۷۵.