روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۵۰۱

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد بن خالد عن محمد بن علي عن محمد بن الفضيل عن ابي الصباح الكناني قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ يََا أَيُّهَا اَلَّذِينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اَللََّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً قَالَ يَتُوبُ اَلْعَبْدُ مِنَ اَلذَّنْبِ ثُمَّ لاَ يَعُودُ فِيهِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۵۰۹

از ابى الصباح كنانى، گويد: از امام صادق (ع) پرسيدم از قول خدا عز و جل (۸ سوره تحريم): «أيا آن كسانى كه گرويدند به خدا باز گرديد با توبه نصوح» فرمود: يعنى بنده توبه كند از گناه و بدان باز نگردد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۱۶۴

ابو الصباح كنانى گويد: پرسيدم از حضرت صادق عليه السلام از گفتار خداى عز و جل: «اى‏ آنان كه ايمان آورديد توبه كنيد بسوى خدا توبه نصوح» (سوره تحريم آيه ۸) فرمود: يعنى بنده از گناه توبه كند و ديگر بآن باز نگردد. محمد بن فضيل گويد: من از تفسير اين آيه از حضرت ابو الحسن (موسى بن جعفر عليهما السّلام) پرسيدم؟ فرمود: از گناه توبه كند و ديگر بآن بازنگردد، و دوست ترين بندگان نزد خداى تعالى آن كسانى هستند كه در فتنه (گناه) واقع شوند و بسيار توبه كنند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۲۲۳

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از احمد بن محمد بن خالد، از محمد بن على، از محمد بن فضيل، از ابو الصّبّاح كنانى كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام را سؤال كردم از قول خداى عز و جل: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً» «۳»؛ يعنى: «اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد! باز گرديد به سوى خدا و از گناهان توبه كنيد، توبه و بازگشتى نصوح؛ يعنى خالص از براى خدا، يا محكم و استوار، يا ناصح مردمان». و حضرت فرمود __________________________________________________ (۳). تحريم، ۸.

كه: «بنده از گناه توبه مى‏كند. بعد از آن، در آن عود نمى‏كند و بر نمى‏گردد». و محمد بن فضيل گفت كه: امام موسى‏كاظم عليه السلام را از اين آيه سؤال كردم، فرمود كه: «از گناه توبه مى‏كند. بعد از آن، در آن عود نمى‏كند. و دوست‏ترين بندگان به سوى خدا، آنانند كه در گناه افتاده مى‏شوند و توبه مى‏كنند».