يس ١٩

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۶:۵۲ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

(رسولان) گفتند: «شومی شما از خودتان است اگر درست بیندیشید، بلکه شما گروهی اسرافکارید!»


يس ١٨ آیه ١٩ يس ٢٠
سوره : سوره يس
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٠
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«طَآئِرُکُمْ»: شوم و نحوست شما. بدبختی و تیره‌روزیتان (نگا: نمل / ، اعراف / . «أَئِن ذُکِّرْتُمْ»: آیا اگر پند داده شدید و خدا و نیکیها و بدیها را به شما گوشزد کردند؟ جواب شرط محذوف است و تقدیر چنین است: أَئِن ذُکِّرْتُمْ، تَلَقَّیْتُمُ التَّذْکِیرَ وَ الإِنذَارَ بِالْکُفْرِ وَ الإِنکَارِ؟ «مُسْرِفُونَ»: اسراف پیشگان، متجاوزین از حدّ در طغیان و کفر و معاصی.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - پیامبران مردم انطاکیه، بدبختى و زندگى شوم آنان را ناشى از عمل کرد خود مردم دانستند، نه ناشى از تذکرات شان به آنان (قالوا طئرکم معکم أئن ذکّرتم) همزه در جمله «أئن ذکّرتم» براى استفهام است و فعل مجزوم «ذُکِّر» فعل شرطى است که خبر آن مقدر مى باشد و تقدیر آن، یا «أتشأمون بالتذکر إن ذکرتم» و یا «أتتوعدون إن ذکرتم» است. برداشت یاد شده براساس تقدیر نخست مى باشد.

۲ - مردم انطاکیه، به دلیل شوم دانستن تذکّرات پیامبران شان، مورد سرزنش ایشان قرار گرفتند. (قالوا طئرکم معکم أئن ذکّرتم)

۳ - مردم انطاکیه، به جهت تهدید کردن پیامبران شان به سنگسار شدن و شکنجه، مورد سرزنش ایشان قرار گرفتند. (قالوا طئرکم معکم أئن ذکّرتم)

۴ - تذکر و بیدارباش دادن، از وظیفه هاى پیامبران مردم انطاکیه بود. (أئن ذکّرتم)

۵ - مردم انطاکیه، مردمى اسرافگر و گزافکار بودند. (بل أنتم قوم مسرفون)

۶ - اسراف گرى و گزافکارى مردم انطاکیه، موجب بدبختى و ابتلاى آنان به سرنوشت شوم بود. (قالوا إنّا تطیّرنا بکم ... قالوا طئرکم معکم أئن ذکّرتم بل أنتم قوم مسرفون) «بل» در آیه شریفه، براى اضراب و اعراض از مطلب گذشته است; یعنى، وجود پیامبران و دعوت آنان - على رغم ادعاى مردم انطاکیه - موجب بدبختى آنان نیست; بلکه اسراف گرى آنان سبب چنین سرنوشت شومى شده است.

۷ - اسراف گرى و گزافکارى در زندگى، موجب بدبختى و ابتلا به سرنوشت شوم (قالوا طئرکم معکم ... بل أنتم قوم مسرفون)

۸ - تذکر و بیدارباش دادن و مبارزه با اسراف گرى و گزافکارى در زندگى، از برنامه هاى پیامبران الهى (أئن ذکّرتم بل أنتم قوم مسرفون)

۹ - کفر و مخالفت با پیامبران، اسراف است و کافران مسرف اند. (أئن ذکّرتم بل أنتم قوم مسرفون) توصیف مردم بى ایمان و مخالف پیامبران الهى به اسرافگر، گویاى حقیقت یاد شده است.

موضوعات مرتبط

  • اسراف: آثار اسراف ۷; مبارزه با اسراف ۸
  • انبیا: بینش انبیاى انطاکیه ۱; تطیر به انبیا ى انطاکیه ۲; تهدید انبیاى انطاکیه ۳; رسالت انبیاى انطاکیه ۴; رسالت انبیا ۸; سرزنشهاى انبیاى انطاکیه ۳; کفر مخالفت با انبیا ۹; نقش انبیاى انطاکیه ۱; هشدارهاى انبیا ۸; هشدارهاى انبیا ى انطاکیه ۴
  • انطاکیه: آثار اسرافگرى اهل انطاکیه ۶; اسرافگرى اهل انطاکیه ۵; تطیر اهل انطاکیه ۲; تهدیدهاى اهل انطاکیه ۳; سرزنش اهل انطاکیه ۲، ۳; عوامل شقاوت اهل انطاکیه ۶; منشأ شقاوت اهل انطاکیه ۱
  • شقاوت: عوامل شقاوت ۷
  • عمل: آثار عمل ۱
  • کافران: اسرافگرى کافران ۹
  • مسرفان :۹

منابع