السجدة ٢٢
ترجمه
السجدة ٢١ | آیه ٢٢ | السجدة ٢٣ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«ذُکِّرَ»: پند داده شد. یادآور گردید. «أَعْرَضَ»: روی گرداند. پشت کرد. «مُنتَقِمُونَ»: انتقام گیرندگان. مراد از انتقام خدا در قرآن، مجازات کردن و کیفر دادن است (نگا: اعراف / حجر / ، مائده / ).
تفسیر
- آيات ۱۵ - ۳۰، سوره سجده
- از نظر اوصافشان
- معرفى مؤ منين از نظر اعمالشان
- بشارت به مؤ منين به پاداشى مافوق علم و تصور همگان (فلا تعلم نفس ما اخفى لهم منقرة اعين )
- مقايسه مومن و كافر از نظر عاقبت آنها، پاداش و جزاى الهى
- وجوه مختلف درباره مراد از ((بلقائه )) در آيه ((و لقد آتينا موسى الكتاب فلا تمنفى مربة من لقائه ...))
- مقصود از ((فتح )) در آيه : ((و يقولون متى هذا الفتح ...))
- بحث روايتى
- رواياتى در عظمت نماز شب و فضيلت شب و روز جمعه
- چند روايت در ذيل آيه ((افمن كان مؤ منا كمن فاسقا...)) و ((لنذيقنهم من العذاب الادنى...))
نکات آیه
۱ - روى بر تافتن از آیات پروردگار، با توجه به الهى بودن آن، ظالمانه ترین عمل ها است. (و من أظلم ممّن ذکّر بأیت ربّه ثمّ أعرض عنها)
۲ - ظالم ترین مردم، کسانى اند که پس از توجه به آیات خدا، از آن روى بگردانند. (و من أظلم ممّن ذکّر بأیت ربّه ثمّ أعرض عنها)
۳ - اعراض کنندگان از آیات الهى، مردمى مجرم اند. (و من أظلم ممّن ذکّر بأیت ربّه ثمّ أعرض عنها إنّا من المجرمین منتقمون)
۴ - خداوند، از مجرمان منکر آیات الهى قطعاً انتقام خواهد گرفت. (ذکّر بأیت ربّه ثمّ أعرض عنها إنّا من المجرمین منتقمون)
۵ - گرفتار شدن تکذیب کنندگان آیات الهى به عذاب عظیم در قیامت، حاصل و پى آمد اعراض آنان از آیات خدا، پس از توجه به آنها است. (و لنذیقنّهم من العذاب ... دون العذاب الأکبر ... و من أظلم ممّن ذکّر بأیت ربّه ثمّ أعرض عنها) «و من أظلم...» به منزله تعلیل آیه قبل است و درصدد تبیین چرایىِ گرفتار آمدن مجرمان به عذاب سخت قیامت است.
۶ - عذاب بزرگ اخروى، همان انتقام الهى از مجرمان تکذیب کننده آیات خدا است. (ذوقوا عذاب النار الذى کنتم به تکذّبون ... العذاب الأکبر ... إنّا من المجرمین منتقمون)
۷ - انتقام خداوند از مجرمان، پى آمد ظلم آنان به آیات الهى است. (و من أظلم ممّن ذکّر بأیت ربّه ثمّ أعرض عنها إنّا من المجرمین منتقمون) «إنّا من المجرمین...» به منزله تعلیل براى عذاب تکذیب کنندگان آیات خدا و اعراض کنندگان از آن است.
۸ - بلاهاى مقطعى دنیا، آیات پروردگار در جهت تذکر به انسان ها است. (و لنذیقنّهم من العذاب الأدنى ... لعلّهم یرجعون . و من أظلم ممّن ذکّر بأیت ربّه ثمّ أعرض عنها) به قرینه «ذکّر» احتمال دارد مراد از آیات الهى - که در این آیه، یادآورى شده - همان «العذاب الأدنى» باشد که در آیه پیش ذکر شده است; چه این که عذاب یاد شده در آن آیه، به منظور تنبّه مطرح شده بود و در این آیه هم منظور از آن، عبرت گرفتن، ذکر شده است.
۹ - آیات و نشانه هاى عبرت آموز و هشداردهنده الهى، براى رشد انسان ها است. (ذکّر بأیت ربّه)
۱۰ - انتقام الهى از مجرمان در قیامت، پس از اتمام حجت با ایشان در دنیا است. (ذکّر بأیت ربّه ... إنّا من المجرمین منتقمون)
موضوعات مرتبط
- آیات خدا :۸ آثار اعراض از آیات خدا ۸ ۵; آثار ظلم به آیات خدا ۸ ۷; اعراض از آیات خدا ۸ ۱، ۲; انتقام از مکذبان آیات خدا ۸ ۴، ۶; جرم معرضان از آیات خدا ۸ ۳; کیفر اعراض از آیات خدا ۸ ۵; کیفر مکذبان آیات خدا ۸ ۵; نقش آیات خدا ۸ ۹
- اتمام حجت: آثار اتمام حجت ۱۰
- بلایا: فلسفه بلایا ۸
- تذکر: عوامل تذکر ۸
- تکامل: عوامل تکامل ۹
- خدا: انتقامهاى خدا ۴، ۶، ۷، ۱۰
- ذکر: ذکر آیات خدا ۲، ۵
- ظالمان: انتقام از ظالمان ۷
- عذاب: عذاب بزرگ ۶; موجبات عذاب اخروى ۵
- عمل: ظالمانه ترین عمل ۱
- گناهکاران: انتقام از گناهکاران ۴، ۶، ۱۰
- مردم: ظالمترین مردم ۲