وَضَعَهَا
تعبیر به «وضع» در مورد «زمین»، در برابر «رفع» در مورد «آسمان»، علاوه بر لطف خاصى که در این مقابله است، اشاره پر معنایى به تسلیم بودن زمین و منابع آن در مقابل انسان است.
ریشه کلمه
قاموس قرآن
گذاشتن. مثل گذاشتن بار به زمين. [حج:2]. هر باردار بارش را مىگذارد. [رحمن:10].مراد از وضع چنانكه گفتهاند ايجاد است مثل [آل عمران:96]. كه به معنى احداث و ساخته شدن است. *[توبه:47]. ايضاع به معنى سرعت در سير است. ظاهرا مراد از آن در آيه سرعت وضع است يعنى: اگر منافقان با شما به جنگ خارج مىشدند جز تباهى نمىافزودند و به سرعت در ميان شما منازعه و سستى مىافكندند و به شما فتنه آرزو مىكردند. موضع: مصدر ميمى و اسم مكان است [نساء:46]. از آنانكه يهودى شدند كلمات را از مواضع خود كنار و منحرف مىكنندرجوع شود به «حرف - تحريف» * [غاشيه:13-14]. در آن بهشت سريرهايى است بالا رفته و قدحهايى است گذاشته شده (دركنار چشمهها و نحو آن )
