خُبْرا
ریشه کلمه
- خبر (۵۲ بار)
قاموس قرآن
(بر وزن قفل) دانستن و علم به شىء. «خبر الشىء خبراً: علمه» و خبر (بر وزن فرس) آنچه نقل و حكايت مىشود (اقرل) [كهف:91] آنچه را نزد او بود احاطه كرديم و دانستيم [كهف:68] چگونه شكيبا مىشوى در انچه دانش تو احاطه نكرده است . * [نمل:7] موسى به خانوادهاش گفت: من آتشى ديدم به زودى از آن براى شما خبرى مىآورن. راغب گويد: خبر (به فنح اوّل و دوّم) علم به اشياء است از طريق اخبار و حكايت و گفتهاند: خبره دانستن باطن كار است . خبير: دانا و آن از اسماء حسنى است و چهل و پنج بار در قرآن مجيد آمده است [مائده:8] [انعام:18] در الميزان فرموده: خبير از خبره مؤخوذ است و آن به معنى علم به جزئيات است و آن اخصّ از عليم است . * [فاطر:14] فاعل «يُنَبِّئُكَ» محذوف است و «مِثْلُ خَبيرٍ» جاى آن را گرفته است و شايد فاعل آن «احد» باشد يعنى: احدى به تو مثل مخبر دانا خب نمىدهد در الميزان تقدير آن را چنين گفته: خبر نمىدهد تو را از حقيقت امر مخبرى مثل مخبر دانا.
