سُورَة
از الکتاب
«سوره» از مادّه «سور» به معناى ارتفاع و بلندى بنا است، سپس به دیوارهاى بلندى که سابقاً اطراف شهرها براى حفظ از هجوم دشمنان مى کشیدند، «سور» مى گفتند.
و از آنجا که این دیوارها شهر را از منطقه بیرون جدا مى کرد، تدریجاً این کلمه، به قطعه و بخشى از چیزى ـ از جمله قطعه و بخشى از قرآن که از بقیه جدا شده است ـ اطلاق گردیده.
بعضى از ارباب لغت نیز گفته اند: «سوره» به بناهاى زیبا، بلند و برافراشته گفته مى شود; و به بخش هاى مختلف از یک بناى بزرگ نیز سوره مى گویند. به همین تناسب به بخش هاى مختلف قرآن که از یکدیگر جدا است سوره اطلاق شده است.
ریشه کلمه
- سور (۱۷ بار)
کلمات نزدیک مکانی
وَ أُنْزِلَت إِذَا أَن فَإِذَا لا مَا نُزّلَت مُحْکَمَة سُورَة فِيهَا يَقُول لَو ذُکِر الّذِين هُم فَمِنْهُم عَلَيْهِم أَنْزَلْنَاهَا تُنَبّئُهُم آمَنُوا فِي مَع نَظَر بَعْضُهُم مَن بِمَا تُنَزّل آمِنُوا فَرَضْنَاهَا کَافِرُون إِلَى الْقِتَال قُلُوبِهِم بِاللّه اللّه يَذّکّرُون الْمُنَافِقُون بَعْض الْمُتّقِين أَيّکُم جَاهِدُوا هَل قُل زَادَتْه رَأَيْت يَحْذَر الْعَظِيم أَنْزَلْنَا الْخِزْي أَنْفُسُهُم هٰذِه يَرَاکُم اْتَهْزِءُوا إِن مَثْوَاکُم رَسُولِه إِيمَانا ذٰلِک مِن تَزْهَق آيَات أَحَد فَأَمّا بَيّنَات اسْتَأْذَنَک ثُم لَعَلّکُم مُخْرِج أُولُوا
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
