الزخرف ٤٨

وَ مَا نُرِيهِمْ‌ مِنْ‌ آيَةٍ إِلاَّ هِيَ‌ أَکْبَرُ مِنْ‌ أُخْتِهَا وَ أَخَذْنَاهُمْ‌ بِالْعَذَابِ‌ لَعَلَّهُمْ‌ يَرْجِعُونَ‌

ترجمه

ما هیچ آیه (و معجزه‌ای) به آنان نشان نمی‌دادیم مگر اینکه از دیگری بزرگتر (و مهمتر) بود؛ و آنها را به (انواع) عذاب گرفتار کردیم شاید بازگردند!

|و ما هيچ معجزه‌اى به آنها نشان نداديم مگر آن كه از مشابهش عظيم‌تر بود، و آنها را به عذاب گرفتار كرديم تا مگر باز گردند

و [ما] نشانه‌اى به ايشان نمى‌نموديم مگر اينكه آن از نظير [و مشابه‌] آن بزرگتر بود، و به عذاب گرفتارشان كرديم تا مگر به راه آيند.

و ما هیچ معجز و آیتی به آنان نمی‌نمودیم جز آنکه از آیت دیگر بزرگتر (و در دلالت بر نبوت موسی روشن‌تر) بود (اما همه را تکذیب کردند) و ما هم آنها را به عذاب و بلایا گرفتار کردیم تا مگر (به سوی خدا) باز آیند.

ما هیچ معجزه ای را به آنان نشان نمی دادیم مگر آنکه از مشابهش بزرگ تر بود، و آنان را به عذاب دنیایی گرفتار کردیم، باشد که بازگردند.

و هر معجزه‌اى كه به آنها نشان داديم از معجزه ديگر عظيم‌تر بود. آنگاه همه را به عذاب گرفتار كرديم، باشد كه بازگردند.

و هیچ پدیده شگرفی به آنان ننمایاندیم مگر آنکه از همانندش بزرگتر بود، و ایشان را با عذاب فرو گرفتیم باشد که به راه آیند

و آنان را هيچ نشانه‌اى- معجزه‌اى- ننموديم مگر آنكه بزرگتر از نشانه ديگر بود. و به عذاب گرفتارشان كرديم تا شايد باز گردند.

هیچ معجزه‌ای بدیشان نمی‌نمودیم مگر این که یکی از دیگری بزرگ‌تر و مهمتر بود. و (هنگامی که به سرکشی خود ادامه دادند و بر لجاجت خویش افزودند) ایشان را به انواع بلایا گرفتار کردیم تا این که (از گمراهی خود) برگردند و توبه کنند.

و ما هیچ نشانه‌ای (ربانی) به ایشان نمی‌نماییم، مگر اینکه آن از (نشانه) همانندش بزرگ‌تر است‌. و به عذاب گرفتیمشان، تا مگر (به راه) برگردند.

و ننمائیمشان آیتی مگر آن است بزرگتر از خواهرش (دیگری) و گرفتیمشان به عذاب باشد ایشان بازگردند

الزخرف ٤٧	آیه ٤٨	الزخرف ٤٩
سوره : سوره الزخرف نزول : ٥ بعثت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ١٥ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«هِیَ أَکْبَرُ مِنْ أُخْتِهَا»: این از آن بزرگ‌تر و آن از این مهمّتر بود. یعنی همه معجزات بزرگ و مهم بودند. «الْعَذَابِ»: مراد بلایای مذکور در آیه سوره اعراف است. «أُخْت»: خواهر. مراد همردیف و همسنخ است.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمُ‌ الطُّوفَانَ‌... (۲)

وَ لَمَّا وَقَعَ‌ عَلَيْهِمُ‌ الرِّجْزُ... (۰) فَلَمَّا کَشَفْنَا عَنْهُمُ‌ الرِّجْزَ... (۰)

تفسیر

• آيات ۴۶ - ۵۶، سوره زخرف
• بيان آيات مربوط به ارسال موسى (ع ) به سوى فرعون و فرعونيان
• روايتى در بيان مراد از خشم و رضاى خداى تعالى

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - معجزات موسى(ع) از نظر اهمیت، داراى مراتب و هر یک مهم تر از معجزه قبلى او بود. (و ما نریهم من ءایة إلاّ هى أکبر من أُختها)

۲ - معجزات موسى(ع)، هر یک به تنهایى آیتى بزرگ و کافى براى اثبات حقانیت رسالت آن حضرت* (و ما نریهم من ءایة إلاّ هى أکبر من أُختها) جمله «هى أکبر من أختها» ممکن است کنایه از اهمیت و بزرگى هر یک از معجزات باشد (بدون در نظر گرفتن ترتیب در بزرگى); چنان که در فارسى نیز براى بیان کامل بودن افراد گفته مى شود: «یکى از دیگرى برتر».

۳ - نقش اساسى اراده الهى، در ارائه معجزات از سوى پیامبران (و ما نریهم من ءایة) اسناد «ارائه» به خداوند (نُریهم)، مطلب یاد شده را مى رساند.

۴ - لجاجت و عناد شدید فرعونیان، در مخالفت با پیام موسى(ع) (و ما نریهم من ءایة إلاّ هى أکبر من أُختها) از این که خداوند براى هدایت فرعونیان، معجزاتى پیاپى و یکى از دیگرى مهم تر نشان داد، لجاجت آنان استفاده مى شود.

۵ - خداوند و پیامبران، خواستار هدایت تمامى انسان ها و اتمام حجت بر آنان (و ما نریهم من ءایة إلاّ هى أکبر من أُختها) از این که خداوند، آیات و معجزات متعددى را به دست پیامبران ارائه مى کند و در اثبات حقانیت پیامبران و هدایت مردم به یک معجزه اکتفا نمى کند، مطلب بالا استفاده مى شود.

۶ - ابتلاى فرعونیان، به عذابى سخت و دردناک، در پى انکار لجاجت آمیز دلایل و معجزات موسى(ع) از سوى آنان (و أخذنهم بالعذاب )

۷ - مجازات هاى دنیوى حق ستیزان از سوى خداوند، به منظور هدایت و اصلاح آنان است; نه انتقام. (و أخذنهم بالعذاب لعلّهم یرجعون)

۸ - عذاب هاى الهى بر کافران، پس از اتمام حجت و ارائه آیات به ایشان (و ما نریهم من ءایة ... و أخذنهم بالعذاب)

۹ - استهزا و تمسخر آیات الهى، درپى دارنده عذاب ها و گرفتارى هاى دنیایى (إذا هم منها یضحکون ... و أخذنهم بالعذاب)

۱۰ - ابتلاى فرعونیان به گرفتارى ها و عذاب هاى دنیایى، نمودى از آیات و نشانه هاى خداوند در حق آنان (و ما نریهم من ءایة ... و أخذنهم بالعذاب) از ارتباط صدر و ذیل آیه شریفه، مطلب بالا قابل برداشت است.

۱۱ - ابتلا به مصائب و سختى ها، زمینه ساز توبه و بازگشت انسان ها به سوى حق (و أخذنهم بالعذاب لعلّهم یرجعون)

۱۲ - فطرت اولیه انسان ها، توحید، خداپرستى و حق پذیرى است. (لعلّهم یرجعون) از سیاق آیات پیشین - که درباره توحید و شرک است - و نیز از واژه «رجوع» استفاده مى شود که انسان ها به توحید گرایش فطرى دارند.

موضوعات مرتبط

• آیات خدا :۱۰ کیفر استهزاى آیات خدا ۹ ۱۰
• اتمام حجت: آثار اتمام حجت ۸
• امتحان: آثار امتحان با سختى ۱۱; آثار امتحان با مصیبت ۱۱
• انبیا: هدایتگرى انبیا ۵
• انسان: اتمام حجت بر انسان ها ۵; فطریات انسان ۱۲
• بازگشت به خدا: زمینه بازگشت به خدا ۱۱
• توبه: زمینه توبه ۱۱
• توحید: فطریت توحید ۱۲
• حق: زمینه هدایت حق ستیزان ۷; فطریت حق پذیرى ۱۲; فلسفه کیفرهاى دنیوى حق ستیزان ۷
• خدا: آثار اراده خدا ۳; اتمام حجت خدا ۸; قانونمندى عذابهاى خدا ۸; هدایتگرى خدا ۵
• عذاب: عذاب سخت ۶; مراتب عذاب ۶; موجبات عذاب دنیوى ۹
• فرعونیان: دشمنى فرعونیان ۴; عذاب فرعونیان ۶; لجاجت فرعونیان ۴; منشأ عذاب فرعونیان ۱۰; منشأ مشکلات فرعونیان ۱۰
• کافران: اتمام حجت بر کافران ۸; عذاب کافران ۸
• معجزه: منشأ معجزه ۳
• موسى(ع): اهمیت معجزات موسى(ع) ۱; حقانیت رسالت موسى(ع) ۲; کیفر تکذیب معجزات موسى(ع) ۶; مخالفت با موسى(ع) ۴; مراتب معجزات موسى(ع) ۱; ویژگیهاى معجزات موسى(ع) ۲