الأنبياء ١٢
ترجمه
الأنبياء ١١ | آیه ١٢ | الأنبياء ١٣ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«أَحَسُّوا»: احساس کردهاند. پی بردهاند. این قسمت، تفصیل بخش اجمالی سابق است. چرا که احساس، پیش از هلاک است. «بَأْسَنا»: عذاب ما. «یَرْکُضُونَ»: از ماده (رکض) به معنی تند دویدن، اسب را تاختن، و پا بر زمین کوبیدن است (نگا: ص / ).
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
تفسیر
- آيات ۱ - ۱۵ سوره انبياء
- غرض و مفاد كلى سوره مباركه انبياء
- معناى نزديك شدن حساب -قيامت -به مردم (اقترب للناس حسابهم )
- وجوهى كه درباره جمع بين غفلت (كه متضمن عدم توجه است ) و اعراض (كه مستلزم توجه است ) در جمله : ((و هم فى غفلة معرضون (( گفته شده است
- گفتارى پيرامون معناى حدوث و قدم كلام (در ذيل آيه :((و ما ياءتيهم من ذكر من ربهم محدث ...((
- تجزيه و تحليل حقيقت و واقعيت ((كلام -سخن (( و بيان اينكه قديم بودن كلام متصورنيست
- آيا كلام از جهت كلام بودن ، فعل متكم است يا صفت او يا هيچكدام ؟
- اشاره به معنايى ديگر براى كلام از جهت اينكه مكنونات ضماير را كشف مى كند
- بيان اينكه بحث درباره حدوث و قدم قرآن بى مورد بوده است
- نقل سخنان و افترائات مكذبان پيامبر اكرم (صلى الله عليه و آله ) در تكذيب و انكار آنحضرت (صلى الله عليه و آله )
- ترقى درجه به درجه افترائات كفار عليه پيامبر اسلام (ص )
- پاسخ خداوند به احتجاج مشركين بر نفى نبوت به بشر بودن پيامبر(ص )
- انحلال آيه شريفه به دو حجت حلى و نقضى
- مقصود از ((ذكر(( و ((اهل ذكر(( در (فسئلوااهل الذكر)
- بحث روايتى (حديثى از امام رضا عليه السلام درباره حادث و قديم بودن كلام خدا
- مقصود از اهل الذكر در آيه (فسئلوا اهل الذكر)اهل بيت عليهم السلام است
نکات آیه
۱- اقوام و جوامع ستمگر، هنگام احساس نزول عذاب الهى مى گریختند. (فلمّا أحسّوا بأسنا إذا هم منها یرکضون ) «رکض» (مصدر «یرکضون») در اصل به معناى «پا به زمین زدن» است و آن گاه که به فردى نسبت داده شود به معناى فرار و حرکت سریع خواهد بود.
۲- ظهور علایم و نشانه هاى عذاب، قبل از هلاکت و نابودى جوامع ستمگر (فلمّا أحسّوا بأسنا ) برداشت یاد شده مبتنى براین نکته است که مقصود از احساس عذاب، مشاهده علایم و نشانه هاى عذاب باشد. فرار عذاب شوندگان دراین هنگام، مؤید همین مطلب است; زیرا اگر خودِ عذاب احساس مى شد، فرصت و راهى براى فرار وجود نمى داشت.
۳- وحشت و اضطراب شدید و ناگهانى جوامع ستمگر، هنگام ظهور علایم و نشانه هاى عذاب الهى (فلمّا أحسّوا ... إذا هم منها یرکضون ) مطلب یاد شده از «إذا»ى فجائیه - که دلالت بر امر ناگهانى و به دور از انتظار مى کند - استفاده شده است; زیرا فرار ناگهانى دلیل بر وجود نوعى اضطراب و وحشت است.
۴- عذاب نازل بر جوامع ستمگر، تدریجى بود. (فلمّا أحسّوا ... یرکضون ) باتوجه به این که در آیه شریفه، از فرار عذاب شوندگان حکایت شده است، به دست مى آید که بین آغاز احساس عذاب و نابودى آنان - که در سه آیه بعد از آن یاد مى شود - فاصله اى وجود داشته است.
موضوعات مرتبط
- اقوام پیشین: تاریخ اقوام پیشین ۱; عذاب تدریجى اقوام پیشین ۴; هلاکت اقوام پیشین ۲
- ظالمان: اضطراب ظالمان ۳; ترس ظالمان ۳; ظالمان هنگام عذاب ۱، ۳; عذاب تدریجى ظالمان ۴; فرار ظالمان ۱; هلاکت ظالمان ۲
- عذاب: فرار از عذاب ۱; نشانه هاى عذاب ۲