يَنْزَغَنّک
از الکتاب
از مادّه «نَزْغ» (بر وزن نزع) به معناى ورود در کارى، به قصد افساد و یا تحریک بر آن است.
ریشه کلمه
قاموس قرآن
راغب مىگويد: آن دخول در امرى است براى افساد. در مصباح آن راافساد گفته است به وسوسه شيطان از آن نزغه گويند كه آن افساد بخصوصى است. در نهج البلاغه نامه 44 به زيادبن ابيه مىنويسد:«وَنَزْغَةٌ مِنْ نَزَغاتِ الشَّيْطانِ» يعنى قول ابى سفيان در باره تو وسوسهاى بود از وسوسههاى شيطان. [اسراء:53]. به بندگان من بگو آن را گويند كه حق است شيطان ميان آنها افساد مىكند، شيطان به انسان دشمن آشكارى است. [اعراف:200]. و اگر از شيطان وسوسهاى بر تو وارد شود بخدا پناه بر.
کلمات نزدیک مکانی
وَ مِن إِمّا الشّيْطَان نَزْغ فَاسْتَعِذ بِاللّه إِنّه الْجَاهِلِين عَظِيم عَن حَظّ أَعْرِض ذُو إِلاّ بِالْعُرْف يُلَقّاهَا هُو سَمِيع مَا أْمُر السّمِيع عَلِيم الْعَلِيم
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
