روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۳۵۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الدِّيَات

و روي الحسن بن محبوب عن علي بن رياب عن ابي عبيده عن ابي عبد الله ع :

فِي اِمْرَأَةٍ شَرِبَتْ دَوَاءً وَ هِيَ حَامِلٌ لِتَطْرَحَ وَلَدَهَا فَأَلْقَتْ وَلَدَهَا قَالَ إِنْ كَانَ لَهُ عَظْمٌ قَدْ نَبَتَ عَلَيْهِ اَللَّحْمُ وَ شُقَّ لَهُ اَلسَّمْعُ وَ اَلْبَصَرُ فَإِنَّ عَلَيْهَا دِيَةً تُسَلِّمُهَا إِلَى أَبِيهِ قَالَ وَ إِنْ كَانَ عَلَقَةً أَوْ مُضْغَةً فَإِنَّ عَلَيْهَا أَرْبَعِينَ دِينَاراً أَوْ غُرَّةً تُسَلِّمُهَا إِلَى أَبِيهِ‏ قُلْتُ فَهِيَ لاَ تَرِثُ مِنْ وَلَدِهَا مِنْ دِيَتِهِ قَالَ لاَ لِأَنَّهَا قَتَلَتْهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۳۶

ابو عبيده گويد: امام صادق عليه السّلام در باره زنى كه حامله شده بود و شربت داروئى آشاميد كه كودكش را سقط كند، و آن را سقط كرد، فرمود: چنانچه‏ داراى گوشت و استخوانست، و گوش و چشم دارد، پس ديه او تمام، و بايد آن را بپدر آن كودك دهد، فرمود: و اگر علقه يا مضغه است، پس همانا بر او چهل دينار يا قيمت نوزاد سفيد پوستى خواهد بود كه بايد به پدر طفل دهد، عرضكردم او از ديه فرزندش ارث نمى‏برد، فرمود: نه چون وى او را كشته است.