روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۱۷۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْحُدُود

و روي عن ادم بن اسحاق عن عبد الله بن محمد الجعفي قال :

كُنْتُ عِنْدَ أَبِي جَعْفَرٍ ع‏ وَ جَاءَهُ كِتَابُ‏ هِشَامِ بْنِ عَبْدِ اَلْمَلِكِ‏ فِي رَجُلٍ نَبَشَ اِمْرَأَةً فَسَلَبَهَا ثِيَابَهَا وَ نَكَحَهَا فَإِنَّ اَلنَّاسَ قَدِ اِخْتَلَفُوا عَلَيْنَا هَاهُنَا طَائِفَةٌ قَالُوا اُقْتُلُوهُ وَ طَائِفَةٌ قَالُوا أَحْرِقُوهُ فَكَتَبَ ع إِلَيْهِ أَنَّ حُرْمَةَ اَلْمَيِّتِ كَحُرْمَةِ اَلْحَيِّ حَدُّهُ أَنْ تُقْطَعَ يَدُهُ لِنَبْشِهِ وَ سَلْبِهِ اَلثِّيَابَ‏ وَ يُقَامَ عَلَيْهِ اَلْحَدُّ فِي اَلزِّنَا إِنْ أُحْصِنَ رُجِمَ وَ إِنْ لَمْ يَكُنْ أُحْصِنَ جُلِدَ مِائَةً

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۱۸

عبد اللَّه بن محمّد جعفى گويد: در حضور امام باقر عليه السّلام بودم نامه‏اى از هشام بن عبد الملك رسيد كه در آن سؤال كرده بود در باره مرديكه گور زنى را شكافته كفن او را ربوده و با جنازه او كار زشت انجام داده، و علماء آنجا در اينكه حكم اين مرد چيست اختلاف كرده‏اند، پاره‏اى گفته‏اند: او را بكشيد، و پاره ديگر گفته‏اند آتش بزنيد؟ پس امام عليه السّلام در جواب مرقوم داشتند: احترام ميّت مانند احترام انسان زنده است و حكم او آنست كه يك حدّ كه قطع يد باشد براى دزدى او كه قبر را شكافته و كفن را سرقت نموده، و يك حدّ ديگر براى زنائى كه با زن متوفّى مرتكب شده است، اگر محصن است سنگسار شود، و اگر محصن نيست يك صد تازيانه بخورد.