روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۳۶۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الصَّوْم

و روي صفوان بن يحيي عن العيص بن القاسم قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ رَجُلٍ خَرَجَ فِي‏ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ وَ أَصْحَابُهُ يَتَسَحَّرُونَ فِي بَيْتٍ فَنَظَرَ إِلَى اَلْفَجْرِ فَنَادَاهُمْ أَنَّهُ قَدْ طَلَعَ اَلْفَجْرُ فَكَفَّ بَعْضٌ وَ ظَنَّ بَعْضٌ أَنَّهُ يَسْخَرُ فَأَكَلَ فَقَالَ يُتِمُّ وَ يَقْضِي‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۶۷

و صفوان بن يحيى از عيص بن قاسم روايت كرده است، كه گفت: از امام صادق عليه السّلام در باره مردى سؤال كردم كه در ماه رمضان خارج شد، در حالى كه يارانش در خانه‏اى به صرف سحرى مشغول بودند، پس به سوى فجر نظر كرد، و ايشان را ندا داد كه [فجر] طلوع كرده است، پس بعضى از آن جمع از خوردن خوددارى كردند، و بعضى گمان بردند كه او ايشان را مسخره كرده است، و از اين رو به خوردن ادامه دادند، آن حضرت فرمود اينان مى‏بايد روزه را كامل سازند، و قضاى آن را نيز بجا آورند.