روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۴۹۹

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و روي عن حفص بن البختري قال :

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ رَجُلٌ سَاقَ اَلْهَدْيَ فَعَطِبَ فِي مَوْضِعٍ لاَ يَقْدِرُ عَلَى مَنْ يَتَصَدَّقُ بِهِ عَلَيْهِ وَ لاَ يَعْلَمُ أَنَّهُ هَدْيٌ فَقَالَ يَنْحَرُهُ وَ يَكْتُبُ كِتَاباً يَضَعُهُ عَلَيْهِ لِيَعْلَمَ مَنْ مَرَّ بِهِ أَنَّهُ صَدَقَةٌ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۸۷

حفص بن بخترى گفت: به امام صادق عليه السّلام معروض داشتم: مردى قربانى براى حجّ بهمراه داشته و آن حيوان در محلّى كه صاحبش نمى‏تواند آن را تصدّق كند و مردم نمى‏شناسند آن هدى است آسيب ديده و قدرت رفتن ندارد؟ فرمود: آن را نحر كند. و در نامه‏اى بنويسد و آن را بروى آن حيوان نهد تا هر كس كه ميگذرد بداند كه آن صدقه است.