روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۵۰۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ التَّعْقِيب

و روي عن هلقام بن ابي هلقام انه قال :

أَتَيْتُ‏ أَبَا إِبْرَاهِيمَ ع‏ فَقُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ عَلِّمْنِي دُعَاءً جَامِعاً لِلدُّنْيَا وَ اَلْآخِرَةِ وَ أَوْجِزْ فَقَالَ قُلْ فِي دُبُرِ اَلْفَجْرِ إِلَى أَنْ تَطْلُعَ اَلشَّمْسُ‏ سُبْحَانَ اَللَّهِ اَلْعَظِيمِ وَ بِحَمْدِهِ أَسْتَغْفِرُ اَللَّهَ وَ أَسْأَلُهُ مِنْ فَضْلِهِ فَقَالَ‏ هِلْقَامٌ وَ لَقَدْ كُنْتُ أَسْوَأَ أَهْلِ بَيْتِي حَالاً فَمَا عَلِمْتُ حَتَّى أَتَانِي مِيرَاثٌ مِنْ قِبَلِ رَجُلٍ مَا عَلِمْتُ‏ أَنَّ بَيْنِي وَ بَيْنَهُ قَرَابَةً وَ إِنِّي اَلْيَوْمَ أَيْسَرُ أَهْلِ بَيْتِي مَالاً وَ مَا ذَاكَ إِلاَّ مِمَّا عَلَّمَنِي مَوْلاَيَ‏ اَلْعَبْدُ اَلصَّالِحُ ع‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۱۶

و روايت كرده‏اند از هلقام بن هلقام كه گفت: «نزد امام موسى كاظم عليه السّلام رفتم و به آن حضرت گفتم: فدايت گردم دعاى جامعى كه مشتمل بر خير دنيا و آخرت بوده و در عين حال مختصر باشد به من بياموز، پس آن حضرت فرمود: پس از هر نماز صبح تا زمانى كه خورشيد طلوع كند اين دعا را بخوان: «سبحان اللَّه العظيم و بحمده، استغفر اللَّه و اسأله من فضله» (يعنى بپاكى ياد ميكنم و منزّه ميدانم خداوند بزرگوار خود را و حمد او ميكنم، و از خداوند طلب ميكنم كه مرا ببخشايد و از گناهانم درگذرد و از فضل خداوند مى‏خواهم كه در دنيا و عقبى با من به تفضّل عمل نمايد). هلقام گويد: من از همه خويشان خود بدحال‏تر و سخت‏روزگارتر بودم پس از مداومت بر اين دعا ناگهان شخصى كه چنين گمانى نمى‏بردم، از خويشانم فوت شد و ميراثى از او بمن رسيد در حالى كه نميدانستم با او خويشى دارم، و امروز من از نظر مال و توانگرى بهترين وضع را در ميان خويشان خود دارم و اين پيش آمد نبود مگر از اثر آن دعائى كه مولايم موسى بن جعفر عليهما السّلام بمن آموخته بود.