روایت:الکافی جلد ۱ ش ۴۸۹

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن محبوب عن هشام بن سالم عن ابي حمزه عن ابي اسحاق عن بعض اصحاب امير المومنين ع قال قال امير المومنين ع :

اِعْلَمُوا أَنَّ صُحْبَةَ اَلْعَالِمِ وَ اِتِّبَاعَهُ دِينٌ يُدَانُ اَللَّهُ بِهِ وَ طَاعَتَهُ مَكْسَبَةٌ لِلْحَسَنَاتِ‏ مَمْحَاةٌ لِلسَّيِّئَاتِ وَ ذَخِيرَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ رِفْعَةٌ فِيهِمْ فِي حَيَاتِهِمْ وَ جَمِيلٌ‏ بَعْدَ مَمَاتِهِمْ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۸۳

امير مؤمنان (ع) فرمود: بدانيد كه همنشينى با عالِم (امام معصوم يا هر دانشمند دينى و بر حقى) و پيروى از او دينى است كه با آن براى خدا ديندارى كنند، طاعتش مايه كسب خوش كردارى و محو بد كردارى و ذخيره مؤمنان است و تا زنده‏اند وسيله ترفيع مقام آنها است، و ياد به خير است براى آنها پس از مرگشان.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۲۶۷

امير المؤمنين عليه السلام فرمود: همنشينى با عالم (امام باشد يا دانشمند ربانى) و پيروى از او دينى‏ست كه خدا بوسيله آن ديندارى و پرستش شود و اطاعت عالم موجب بدست آمدن حسنات و محو گناهانست و براى مؤمنين ذخيره‏اى است و در زمان حيات مايه سربلندى و پس از مرگ موجب ذكر خير است.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۵۹۳

على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن محبوب، از هشام بن سالم، از ابوحمزه، از ابو اسحاق، از بعضى از اصحاب امير المؤمنين عليه السلام روايت كرده است كه گفت: امير المؤمنين عليه السلام فرمود كه: «بدانيد كه صحبت با عالم-/ يعنى امام-/ و پيروى كردن او، دينى است كه خدا به آن اطاعت مى‏شود و اطاعت امام، محل و آلت است از براى كسب حسنات و نيكى‏ها و مكان و آلت محو سيئات است (كه گناهان را از نامه عمل پاك مى‏كند)، و ذخيره‏اى است از براى مؤمنان (كه در روز قيامت ايشان را نفع مى‏بخشد)، و رفعت است در مقام ايشان (كه با آن، به مقامات بلند مى‏رسند در زمان حيات ايشان)، و زينت تمامى است بعد از مردن ايشان».