النحل ٣
ترجمه
| النحل ٢ | آیه ٣ | النحل ٤ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«بِالْحَقِّ»: به مقتضای حق و برابر حکمت.
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
تفسیر
- آيات ۱ - ۲۱،سوره نحل
- بيان مفاد كلى سوره نحل و مكى و مدنى بودن آيات آن
- مراد از امر خدا و معناى ((اتى امر الله فلا تستعجلوه )) و وجوهى كه در اين باره گفته شده است
- رد نظريه ديگر مفسرين درباره مفاد آيه شريفه
- اشاره به آنچه كه از اين آيات قرآنى درباره حقيقت روح استفاده مى شود
- بيان معناى آيه : ((ينزل الملائكة بالروح من امره ...))
- وجوه مختلفى كه مفسران در پيرامون معناى آيه فوق ذكر كرده اند
- بعثت پيامبران و انزال ملائكه منوط به مشيت خداوند است
- رد سخن بعضى مفسرين در استدلال به آيه بر عدم شرط استعداد و و قابليت در امررسالت
- اشاره به دو مرحله داشتن انذار پيامبران هم در عقيده و هم درعمل
- احتجاج بر وحدانيت خدا از دو جهت : از راه خلق كردن و از راه تدبير
- غرض از ذكر اينكه خلقت انسان از نطفه اى ناچيز است بيان بى شرمى و وقاحت بشر است
- اشاره به فوائد انعام (شتر، گاو، گوسفند) و هدف از خلقت آنها
- بر خدا است كه قصد سبيل (راه هدايت ) را معين و روشن كند (و على الله قصدالسبيل ...)
- اختلاف دو فرقه اشاعره و معتزله در دلالت آيه
- سه قسم احتجاج براى سه گروه مختلف از انسانها بر وحدانيت خدا در ربوبيت
- معناى ((وترى الفلك مواخر فيه ))
- اركان سه گانه الوهيت و ربوبيت : خالق بودن ، منعم بودن و عالم بودن به درون وبرون انسان
- بيان نكته اى كه در تعليل ((و ان تعدوا نعمة الله لا تحصوها)) به ((ان الله لغفوررحيم )) وجوددارد
- رواياتى در ذيل آيه ((اتى امر الله فلا تستعجلوه ))
- نقد استدلال برخى از علماء به روايات فوق الذكر
- روايتى كه در آن ((اتى امر الله )) به ظهور مهدى عليه السلام تطبيق شده است
- رواياتى درباره حكم شرعى بول و گوشت چهارپايان
- دو روايت در تطبيق جمله : ((و بالنجم هم يهتدون )) بر ائمهاهل بيت عليهم السلام
نکات آیه
۱- آفریننده آسمانها و زمین (جهان هستى)، خداوند است. (خلق السموت و الأرض)
۲- جهان آفرینش (آسمانها و زمین)، داراى نظم، هدف، اتقان، استوارى و به دور از هرگونه پوچى و بى نظمى (خلق السموت و الأرض بالحق) از معانى «حق» هدف دارى حکیمانه و متقن بودن است. بنابراین «خلق السماوات و الأرض بالحق»; یعنى، جهان را هدف دار و در نهایت اتقان و استوارى آفرید.
۳- جهان آفرینش، داراى آسمانهاى متعدد (خلق السموت)
۴- آفرینش حق مدار آسمانها و زمین، گواه وحدانیت خدا و نبود شریک براى او (أن أنذروا أنه لا إله إلاّ أنا فاتقون . خلق السموت و الأرض بالحق تعلى عمّا یشرکون) جمله «خلق السماوات و الأرض» به منزله تعلیل براى مضمون «لا إله إلاّ أنا» در آیه قبل است.
۵- خداوند، برتر و فراتر از آن است که بتوان براى او شریکى در آفرینش تصور کرد. (خلق السموت و الأرض بالحق تعلى عمّا یشرکون)
۶- قرار دادن هرگونه شریک براى خداوند، نشانه تصور ناصحیح و غیر واقعى از اوست. (تعلى عمّا یشرکون)
۷- آفرینش آسمانها و زمین (جهان هستى) دلیلى بر قدرت خداوند بر محقق ساختن وعده هایش (أتى أمر الله ... خلق السموت و الأرض بالحق تعلى عمّا یشرکون) جمله «خلق السماوات ...» مى تواند به منزله تعلیلى براى روشن نمودن قدرت خداوند بر محقق ساختن وعده هایش باشد.
۸- مشرکان صدراسلام، خداوند را خالق آسمانها و زمین مى دانستند. (أتى أمر الله ... سبحنه و تعلى عمّا یشرکون ... خلق السموت و الأرض بالحق تعلى عمّا یشرکون) «تعالى عمّا یشرکون» مربوط به «بالحق» است و نه «خلق السماوات و ...» بنابراین، از آیه استفاده مى شود که مشرکان درباره اصل خلقت عالم حرفى نداشته اند، بلکه درباره حقانیت و پوچى آن توهماتى داشته اند.
موضوعات مرتبط
- آسمان: تعدد آسمان ها ۳; خالق آسمان ها ۱، ۸; خلقت آسمان ها ۴، ۷
- آفرینش: اتقان آفرینش ۲; حقانیت آفرینش ۴; خالق آفرینش ۱; خلقت آفرینش ۷; نظم آفرینش ۲; هدفدارى آفرینش ۲
- آیات خدا: آیات آفاقى ۴
- توحید: توحید افعالى ۵; توحید در خالقیت ۵; دلایل توحید ۴
- خدا: بینش غلط درباره خدا ۶; حتمیت وعده هاى خدا ۷; خالقیت خدا ۱; دلایل قدرت خدا ۷; علوّ خدا ۵
- زمین: خالق زمین ۱، ۸; خلقت زمین ۴، ۷
- عقیده: عقیده به خالقیت خدا ۸; عقیده به شرک ۶
- مشرکان: عقیده مشرکان صدراسلام ۸
