روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۴۸۷

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن ابيه عن عمرو بن عثمان عن بعض اصحابه عن ابي عبد الله ع قال سمعته يقول :

إِنَّ اَلرَّجُلَ لَيُذْنِبُ اَلذَّنْبَ فَيُدْخِلُهُ اَللَّهُ بِهِ‏ اَلْجَنَّةَ قُلْتُ يُدْخِلُهُ اَللَّهُ بِالذَّنْبِ‏ اَلْجَنَّةَ قَالَ نَعَمْ إِنَّهُ لَيُذْنِبُ فَلاَ يَزَالُ مِنْهُ خَائِفاً مَاقِتاً لِنَفْسِهِ فَيَرْحَمُهُ اَللَّهُ فَيُدْخِلُهُ‏ اَلْجَنَّةَ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۴۹۹

يكى از اصحابش، از امام صادق (ع) گويد: شنيدم مى‏فرمود: راستى مرد گناهى كند و خدا به وسيله آنش به بهشت ببرد، گفتم: خدا به گناه، او را به بهشت برد؟ فرمود: آرى، راستش اين است كه گناهى مى‏كند و پيوسته ترسان است و بر خود خشمگين است و خدا به او ترحم مى‏كند و او را به بهشت مى‏برد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۱۵۸

برخى از اصحاب عمرو بن عثمان از حضرت صادق حديث كند كه شنيدم آن حضرت ميفرمود: همانا مرد (گاهى) گناه كند و خدا بوسيله آن او را ببهشت برد، عرضكردم: خداوند بسبب گناه او را ببهشت برد؟ فرمود: آرى، هر آينه او گناه كند و پيوسته از آن ترسان است و بر خود خشمناك است پس خداوند باو ترحم كند و او را ببهشت برد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۲۱۵

على بن ابراهيم، از پدرش، از عمرو بن عثمان، از بعضى از اصحاب خويش، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه گفت: شنيدم از آن حضرت كه مى‏فرمود: «به درستى كه مرد مرتكب گناه مى‏شود، و خداى عز و جل به آن گناه، او را داخل بهشت مى‏كند». عرض كردم كه: خدا او را به واسطه گناه داخل بهشت مى‏گرداند؟ فرمود: «آرى، زيرا كه او گناه مى‏كند، پس پيوسته خود را دشمن مى‏دارد، و به اين سبب، خدا او را رحم مى‏فرمايد؛ پس او را در بهشت داخل مى‏گرداند».