روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۴۷۳

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد بن خالد عن ابن فضال عن ابي جميله عن محمد الحلبي عن ابي عبد الله ع قال :

إِنَّ اَلْقَلْبَ لَيَتَجَلْجَلُ‏ فِي اَلْجَوْفِ يَطْلُبُ اَلْحَقَّ فَإِذَا أَصَابَهُ اِطْمَأَنَ‏ وَ قَرَّ ثُمَّ تَلاَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ هَذِهِ اَلْآيَةَ فَمَنْ يُرِدِ اَللََّهُ أَنْ يَهْدِيَهُ يَشْرَحْ صَدْرَهُ‏ لِلْإِسْلاََمِ‏ إِلَى قَوْلِهِ‏ كَأَنَّمََا يَصَّعَّدُ فِي اَلسَّمََاءِ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۴۸۷

از محمد حلبى، از امام صادق (ع) كه: دل پريشان و لرزان است، در درون انسان به جستجوى حق است و چون بدان رسد، آرام و بر قرار گردد. سپس امام صادق (ع) اين آيه را خواند (۱۲۵ سوره انعام): «هر كه را خدا خواهد كه راه نمايد دلش را براى پذيرش مسلمانى بگشايد- تا آنجا كه فرمايد- گويا در آسمان بالا مى‏رود».

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۱۵۰

و نيز حلبى از آن حضرت حديث كند كه فرمود: براستى دل در درون انسان مضطرب و لرزانست و حق را جستجو كند، و چون بدان رسد آرامش پيدا كند و قرار گيرد، سپس اين آيه را تلاوت فرمود: «آن كس را كه خداوند بخواهد رهنمائيش كند سينه‏اش را براى (پذيرفتن) اسلام بگشايد- تا آنجا كه فرمايد: «چنان كه گوئى بآسمان بالا رود» (سوره انعام آيه ۱۲۵).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۲۰۵

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از احمد بن محمد بن خالد، از ابن فضّال، از ابو جميله، از محمد حلبى، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود: «به درستى كه دل در اندران مى‏جنبد و حق را طلب مى‏كند. پس چون به حق رسد، مطمئن مى‏شود و قرار مى‏گيرد». پس حضرت صادق عليه السلام اين آيه را تلاوت فرمود كه: «فَمَنْ يُرِدِ اللَّهُ أَنْ يَهْدِيَهُ يَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلْإِسْلامِ»، تا فرموده آن جناب: «كَأَنَّما يَصَّعَّدُ فِي السَّماءِ» «۴». و تمام آيه با ترجمه آن گذشت. __________________________________________________ (۴). انعام، ۱۲۵.