روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۴۷۲

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن محمد بن سنان عن الحسين بن المختار عن ابي بصير عن ابي عبد الله ع قال :

إِنَّ اَلْقَلْبَ لَيَتَرَجَّجُ فِيمَا بَيْنَ اَلصَّدْرِ وَ اَلْحَنْجَرَةِ حَتَّى يُعْقَدَ عَلَى اَلْإِيمَانِ فَإِذَا عُقِدَ عَلَى اَلْإِيمَانِ قَرَّ وَ ذَلِكَ قَوْلُ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ مَنْ يُؤْمِنْ بِاللََّهِ يَهْدِ قَلْبَهُ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۴۸۵

از امام صادق (ع) كه دل ميان سينه و گلوگاه، لرزان است تا به ايمان بسته شود و چون به ايمان بسته شد، قرار گيرد، و اين است تفسير قول خدا عز و جل (۱۱ سوره تغابن): «و هر كه به خدا ايمان آورد دلش به راه آيد و آرام گردد».

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۱۵۰

امام صادق عليه السّلام فرمود: دل ميان سينه و گلوگاه لرزانست تا بايمان بسته شود، و چون بايمان بسته شد قرار گيرد، و اينست گفتار خداى عز و جل: «و آنكه ايمان بخدا آرد در دلش راه يابد و آرام گردد» (سوره تغابن آيه ۱۱).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۲۰۵

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از محمد بن سنان، از حسين بن مختار، از ابو بصير، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «به درستى كه دل مى‏جنبد و مى‏لرزد در ميان سينه و حنجره- يعنى ناى گلو-، تا بر ايمان بسته شود، و چون بر ايمان بسته شد، قرار و آرام گيرد. و اين است معنى قول خداى عز و جل كه فرموده: «وَ مَنْ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ يَهْدِ قَلْبَهُ» «۲»؛ يعنى: و هر كه ايمان آورد به خدا، خدا دل او را راه نمايد» «۳». __________________________________________________ (۲). تغابن، ۱۱. (۳). يعنى آن را بر ايمان ثابت گرداند. و ظاهر اين است كه استشهاد به اين آيه، بنابر قرائت «يَهْدَأُ قَلبُهُ»، به زيادتى همزه ساكنه و رفع باء قلبه باشد، و آن از هدوء، به معنى سكون است. يعنى دلش ساكن گردد و از تزلزل و اضطراب بيرون آيد. و اين قراءت، قراءت اهل بيت عليهم السلام است، و در شواذ عكرمه نيز، چنين قراءت كرده است. (مترجم)