روایت:الکافی جلد ۱ ش ۷۵۲

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن ابيه عن عبد الله بن المغيره عن ابن مسكان عن عبد الرحيم بن روح القصير عن ابي جعفر ع :

فِي قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ اَلنَّبِيُ‏ أَوْلى‏ََ بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَ أَزْوََاجُهُ أُمَّهََاتُهُمْ وَ أُولُوا اَلْأَرْحََامِ بَعْضُهُمْ أَوْلى‏ََ بِبَعْضٍ فِي‏ كِتََابِ اَللََّهِ‏ فِيمَنْ نَزَلَتْ فَقَالَ نَزَلَتْ فِي اَلْإِمْرَةِ إِنَّ هَذِهِ اَلْآيَةَ جَرَتْ‏ فِي وُلْدِ اَلْحُسَيْنِ ع‏ مِنْ بَعْدِهِ فَنَحْنُ أَوْلَى بِالْأَمْرِ وَ بِرَسُولِ اَللَّهِ ص‏ مِنَ اَلْمُؤْمِنِينَ وَ اَلْمُهَاجِرِينَ‏ وَ اَلْأَنْصَارِ قُلْتُ فَوُلْدُ جَعْفَرٍ لَهُمْ فِيهَا نَصِيبٌ قَالَ لاَ قُلْتُ فَلِوُلْدِ اَلْعَبَّاسِ‏ فِيهَا نَصِيبٌ فَقَالَ لاَ فَعَدَدْتُ عَلَيْهِ بُطُونَ‏ بَنِي عَبْدِ اَلْمُطَّلِبِ‏ كُلَّ ذَلِكَ يَقُولُ لاَ قَالَ وَ نَسِيتُ وُلْدَ اَلْحَسَنِ ع‏ فَدَخَلْتُ بَعْدَ ذَلِكَ عَلَيْهِ فَقُلْتُ لَهُ هَلْ لِوُلْدِ اَلْحَسَنِ ع‏ فِيهَا نَصِيبٌ فَقَالَ لاَ وَ اَللَّهِ يَا عَبْدَ اَلرَّحِيمِ‏ مَا لِمُحَمَّدِيٍّ فِيهَا نَصِيبٌ غَيْرَنَا

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۳۹۵

عبد الرحيم بن روح القصير از امام باقر (ع) (پرسيد) كه قول خدا عز و جل (۶ سوره احزاب): «پيغمبر به مردم از خودشان اولى است و زنهايش مادران آنانند و اولو الارحام اولى هستند بعضى بر بعضى در كتاب خدا» در باره چه كسى نازل شده؟ فرمود: در باره امر خلافت نازل شده و اين آيه در اولاد حسين (ع) بعد از او مجرى گرديده و ما اولى‏ به امر خلافت و به جانشينى رسول خدائيم از ساير مؤمنين و مهاجرين و انصار، گفتم: اولاد جعفر در امامت بهره‏اى دارند؟ فرمود: نه، گفتم: پس اولاد عباس در آن نصيبى دارند؟ فرمود: نه، من خاندان‏هاى عبد المطلب را بر آن حضرت بر شمردم، در باره همه ميفرمود: نه، گويد: اولاد حسن را از ياد بردم و بعد از آن خدمتش رسيدم و به او گفتم: آيا براى اولاد حسن (ع) در امامت بهره‏اى هست؟ فرمود: نه، به خدا اى عبد الرحيم، براى هيچ فرد محمدى در امامت بهره‏اى نيست جز ماها.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۴۶

عبد الرحيم بن روح قصير گويد: از امام باقر عليه السلام راجع بقول خداى عز و جل «پيغمبر بمؤمنان از خودشان سزاوارتر است و همسران او مادران مؤمنانند و خويشاوندان بعضى نسبت ببعضى در كتاب خدا سزاوارترند- ۶ سوره ۳۳-» پرسيدم در باره كى نازل شده است؟ فرمود در باره امر ولايت و امامت نازل شده است، اين آيه پس از حسين عليه السلام در ميان اولادش جارى شد، پس ما نسبت بپيغمبر و امر امامت از مؤمنين و مهاجرين و انصار سزاوارتريم، گفتم اولاد جعفر از امامت بهره‏ئى دارند؟ فرمود: نه، گفتم: براى اولاد عباس بهره‏ئى هست فرمود: نه، پس من تمام شعبه‏هاى فرزندان عبد المطلب را براى آن حضرت بر شمردم، نسبت بهمه ميفرمود: نه، ولى اولاد حسن عليه السلام را در آن مجلس فراموش كردم، بعدا خدمتش رسيدم و عرضكردم: براى اولاد حسن از امامت بهره‏ئى هست؟ فرمود: نه: بخدا اى عبد الرحيم براى هيچ فردى كه بمحمد منسوبست جز ما از آن بهره‏ئى ندارد (بحديث ۷۴۵ رجوع شود).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۱۳

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از پدرش، از عبداللَّه بن مغيره، از ابن مسكان، از عبدالرّحيم بن روح قصير، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است در قول خداى عزّوجلّ: «النَّبِيُّ أَوْلى‏ بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَ أَزْواجُهُ أُمَّهاتُهُمْ وَ أُولُوا الْأَرْحامِ بَعْضُهُمْ أَوْلى‏ بِبَعْضٍ فِي كِتابِ اللَّهِ» «۱»، يعنى: «اين پيغمبر صلى الله عليه و آله (كه محمد است)، سزاوارتر است به همه مؤمنان از نفس‏هاى ايشان در كار دين و دنيا، و زنان او، مادران ايشانند (در تحريم و احترام نه در باقى احكام) و صاحبان خويشى‏ها بعضى از ايشان، سزاوارترند به بعضى ديگر از غير ايشان، در ميراث بردن در كتاب خدا». راوى گفت كه: از آن حضرت سؤال كردم كه اين آيه، در شأن كى نازل شد؟ فرمود كه: «نازل شد در باب امارت و ولايت. به درستى كه اين آيه (يعنى: «وَ أُولُوا الْأَرْحامِ» تا آخر) جارى شده است در فرزندان امام حسين عليه السلام بعد از آن حضرت. پس ما سزاوارتريم به امر امامت و به رسول خدا صلى الله عليه و آله از همه مؤمنان و مهاجران و انصار». عرض كردم كه: از براى فرزندان جعفر در آن بهره‏اى هست؟ فرمود: «نه». عرض كردم كه: فرزندان عبّاس را در آن، نصيبى هست؟ فرمود: «نه». پس من همه قبايل پسران عبدالمطّلب را بر آن حضرت شمردم و هر يك از آنها را كه مذكور مى‏ساختم، مى‏فرمود: نه. راوى مى‏گويد كه: فرزندان امام حسن عليه السلام را فراموش كردم. بعد از آن، بر آن حضرت داخل شدم و عرض كردم كه: آيا فرزندان امام حسن را در امامت بهره‏اى هست؟ فرمود: «نه، اى عبد الرّحيم، به خدا سوگند كه از براى كسى كه منسوب به سوى محمد صلى الله عليه و آله باشد، در آن‏ بهره‏اى نيست غير از ما». __________________________________________________

(۱). احزاب، ۶.