روایت:الکافی جلد ۲ ش ۵۳۹
آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر
محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن عثمان بن عيسي عن يحيي عن ابي عبد الله ع قال قال امير المومنين ع :
| الکافی جلد ۲ ش ۵۳۸ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۵۴۰ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۴۵۵
امير المؤمنين (ع) فرمود: نبايد مرد از عشيره خود رو گردان باشد و اگر چه ثروتمند و داراى فرزند باشد و نه از كرامت آنها و نه از دفاعشان با دست و زبانشان، آنان از همه مردم سختتر گرد او باشند و پشت او را دارند و از همه به او مهرورزتر و از همه پريشانى او را فراهمكنترند، اگر به او مصيبتى رسد و يا بدى به او رخ دهد، هر كس يك دست از عشيره خود بندد همانا يك دست از آنها بسته و دستهاى بسيارى از يارى او بسته شده است و هر كه دور و وريهاى خود را (از خاندان و خادمان و فرزندان) خوش خوى و نرمگوى بار آورد (هر كه اطرافيانش خوشخو و نرم گو باشند خ ل) دوستش از او مهر بيند، هر كه چون دارد دست به احسان گشايد خدايش در دنيا عوض دهد و در آخرت چند برابر به او دهد، نام نيكو كه از مردى بماند خداوندش بهتر دارد از مالى كه خود خورد يا به ارث گذارد، مبادا يكى از شماها تكبر فزايد و بزرگى كند و از عشيره و تبار خود دورى گزيند، گرچه مال فراوان دارد، مبادا يكى از شماها از برادر (دينى و هم نوع) خود كناره كند و دورى ورزد كه از او پذيرائى نديده و از مال دنيا دست تنگ است، مبادا يكى از شماها از اين نكته غفلت كند كه چون خويشاوند او حاجتمند است حاجت او را روا كند بدان چه كه اگرش نگهدارد سودى ندارد و اگرش از دست بدهد به او زيانى نرسد (يعنى به چيزى كه از مورد حاجت خودش فزون است).
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۲۲۵
امير المؤمنين عليه السّلام فرمود: انسان اگر چه مال و فرزند داشته باشد هرگز نبايد از خويشاوند خود و از دوستى و كرامت و دفاع دستى و زبانى آنها روبگرداند، آنها از همه مردم گردش را محكمتر دارند و باو مهربانترند و اگر مصيبتى باو رسد يا بدى برايش پيش آيد، پريشانى او را سامان دهندهترند و هر كه دست كمك از فاميل خويش باز گيرد، از آنها يك دست گرفته شده و از خود او دستهاى بسيار، و هر كه نرمى و فروتنى كند دوستش از او مودت بيند. و هر كه چون دارا شود (دست باحسان گشايد) آنچه را داده خدا در دنيايش جبران كند و در آخرت برايش چند برابر سازد، و نام نيكى كه خدا براى كسى در ميان مردم ميگذارد، از مالى كه ميخورد و بارث ميگذارد بهتر است، هر يك از شما كه ثروت مالى پيدا كرد، نبايد تكبرش زياد شود، __________________________________________________
(۱) حل: از اسماء اصواتست كه براى راندن شتر بكار ميرود.
او خود را بزرگ دارد و از خويشاوندش دور شود، و هيچ يك از شما نبايد نسبت به برادرى كه چون مال ندارد، باو احسان نميكند، از او دورى كند، و هيچ يك از شما نبايد از بستن شكست و تنگدستى خويشاوندش بچيزى كه اگر نگهدارد سودش ندهد و اگر از دستش دهد زيانش نرساند غفلت كند (زيرا گاهى ممكن است خويشاوندى بچيزى احتياج داشته باشد كه نزد او اضافه و بيكار باشد).
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۳۹۱
محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از عثمان بن عيسى، از يحيى، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود كه: مرد هرگز نبايد كه رو گردان شود از قبيله خود، و اگرچه صاحب مال و فرزندان باشد، و نه از دوستى و گرامى داشتن و دفع كردن ايشان، به دستها و زبانهاى ايشان؛ زيرا كه ايشان سختترين مردمانند از روى رعايت و نگهبانى از پس پشت او، و بر او از همه ايشان مهربانترند، و امور پراكنده او را از همه ايشان بيشتر جمع مىكنند، اگر مصيبتى به او برسد يا پارهاى از امرهاى ناخوش بر او فرود آيد. و هر كه دستش را از پيوند خويشانش درهم گيرد و به ايشان عطا نكند، جز اين نيست كه يك دست از ايشان درهم گيرد، و از ايشان دستهاى بسيار از او درهم گرفته مىشود. «۱» و هر كه طرف و كنارش نرم و ملايم باشد، دوست و آشنايى كه دارد، دوستى را از او مىشناسد و مىداند. و هر كه دست خويش را به معروف و نيكى بگشايد، چون او را يابد، خدا او را در آنچه انفاق كرده عوض و جانشين خواهد داد در دنيا، و در آخرت از برايش مضاعف مىگرداند. و زبانِ راست كه دروغ نگويد، منفعتش از براى مرد آن است كه خدا آن را در ميان مردمان بهتر از مالى قرار مىدهد كه يا آن را مىخورد، يا به ديگران ميراث مىدهد. و البتّه بايد كه يكى از شما تكبّر و بزرگى را در نفس خويش، و دورى را از خويشان خويش، نيفزايد، اگر در باب مال، توانگر باشد «۲». و البتّه بايد كه يكى از شما بىرغبتى را در حقّ برادر خويش، و دورى را از او نيفزايد، هرگاه جوانمردى از او نبيند، و در امر مال درويش و محتاج باشد. و بايد كه يكى از شما غافل نباشد از صاحبان خويشى كه با ايشان فقر و احتياج باشد، و از بستن رخنه آن احتياج، به چيزى كه او را نفع نبخشد، اگر آن را نگاه دارد، و او را زيان نرساند، اگر آن را نيست و نابود گرداند» (يعنى به مال بىخاصيت او را اعانت كند). __________________________________________________
(۱). و احتمال دارد كه گرفتن دست، كنايه باشد از باز ايستادن از اذيّت. (مترجم) (۲). و مىتواند كه معنى اين باشد كه، توانگرى يكى از شما، اين صفات ناپسنديده را در او زياد نكند، وليكن اوّل، بهحسب لفظ، ظاهرتر است.
