روایت:الکافی جلد ۲ ش ۴۰۵

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم رفعه عن صالح بن عقبه عن هشام بن احمر عن ابي الحسن ع قال :

قَالَ لِي وَ جَرَى بَيْنِي وَ بَيْنَ رَجُلٍ مِنَ اَلْقَوْمِ كَلاَمٌ فَقَالَ لِي اُرْفُقْ بِهِمْ فَإِنَّ كُفْرَ أَحَدِهِمْ فِي غَضَبِهِ‏ وَ لاَ خَيْرَ فِيمَنْ كَانَ كُفْرُهُ فِي غَضَبِهِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۳۶۱

از هشام بن احمر، از أبى الحسن (ع) گويد: (در حالى كه ميان من و مردى از قوم سخنى رفته بود) به من فرمود: با آنها نرمش كن زيرا هر كدامشان به محض اينكه خشم گيرند به كفر گرايند و خيرى نباشد در كسى كه كفر او در خشم او است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۱۸۳

هشام بن احمد گويد: مرا با مردى از آن قوم سخن در گرفته بود (با يكى از مخالفين نزاع ميكردم) حضرت ابو الحسن عليه السلام بمن فرمود: با آنها نرمى كن، زيرا كفر ايشان در خشم آنهاست (چون خشمگين شوند سخن كفر آميز گويند) و خيرى نيست در كسى كه كفرش در خشمش باشد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۳۱۵

على بن ابراهيم روايت كرده است و آن را مرفوع ساخته، از صالح بن عقبه، از هشام بن احمر، از امام موسى كاظم عليه السلام كه گفت: حضرت به من فرمود- در حالى كه ميان من و مردى از اهل سنّت سخنى جارى شده بود- كه: «با ايشان نرمى كن؛ زيرا كه كفر يكى از ايشان در خشم او است. و هيچ خوبى نيست در كسى كه كفرش در خشمش باشد، كه به محض خشم، شروع كند در كفر گفتن».