روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۸۳۴
آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء
علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن معاويه بن عمار عن ابي عبد الله ع :
| الکافی جلد ۲ ش ۱۸۳۳ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۱۸۳۵ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۱۸۷
از امام صادق (ع) مىفرمود: بار خدايا از آن تو است حمد و سپاس، تو را سپاس گويم و از تو يارى جويم و توئى پروردگارم و منم بنده تو، صبح كردم بر عهد تو و وعده تو و به وعدهات ايمان دارم و به عهدت وفا كارم تا بتوانم و نيست جنبشى و نه توانى جز به خدا يگانه است شريك ندارد، و گواهم كه محمد (ص) بنده و رسول او است، من صبح كردم به فطرت اسلام و كلمه اخلاص و ملت ابراهيم و دين محمد بر اين عقيده زنده بمانم و بميرم ان شاء اللَّه، بار خدايا تا مرا زنده دارى زنده بدار بدان و مرا بر آن بميران و چون مبعوثم كنى بر آن مبعوث كن و من مىجويم به وسيله آن رضاى تو و پيروى از راه تو را، تو را پشتيبان خود ساختم و كارم را به تو واگذاردم، آل محمد پيشوايان منند و ديگرى پيشواى من نيست، از آنها پيروى كنم و آنها را دوست و سرپرست دانم و بدانها اقتداء نمايم، بار خدايا آنان را در دنيا و آخرت دوستان من ساز و مرا توفيق ده تا با دوستان آنها دوستى كنم و با دشمنانشان دشمنى كنم در دنيا و آخرت و مرا به صالحان ملحق ساز در حالى كه پدرانم با آنان باشند (يعنى پدرانم را هم از صالحين مقرر فرما).
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۳۰۰
از حضرت صادق عليه السّلام (حديث شده كه اين دعا را ميخواند كه ترجمهاش چنين است): بار خدايا از آن تو است سپاس، تو را سپاس گويم و از تو يارى خواهم و تو پروردگار منى و من بنده توام، بامداد كردم بعهد و وعده تو و ايمان بوعدهات دارم و تا آنجا كه بتوانم بعهدت وفا كنم، و لا حول و لا قوة الا باللَّه وحده لا شريك له ، و گواهى دهم كه محمد بنده و رسول او است، بامداد كردم بر فطرت اسلام و كلمه اخلاص و بر ملت ابراهيم و دين محمد، و ان شاء اللَّه بهمين عقيده زنده باشم و بميرم، بار خدايا تا هر چه مرا زنده دارى بدان زنده بدار، و چون مرا بميرانى بهمين بميران، و آنگاه كه مرا برانگيزى بهمين برانگيزانم، و من بدان وسيله خوشنودى تو و پيروى از راه تو را ميجويم، تو را پشتيبان خود ساخته و كارم را بتو واگذاردم، آل محمد پيشوايان منند و پيشوايانى جز آنها ندارم، بآنها اقتداء كنم و آنان را دوست و سرپرست خود دانم و از ايشان پيروى كنم، بار خدايا آنان را اولياء (دوستان و سرپرستان) من در دنيا و آخرت قرار ده، و مرا چنان كن كه دوستانشان را دوست، و دشمنانشان را دشمن گيرم در دنيا و آخرت و مرا با پدرانم بصالحين ملحق ساز.
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۴۳۵
على بن ابراهيم، از پدرش، از ابنابىعمير، از معاويه بن عمّار، از امام جعفر صادق عليه السلام اين دعا را روايت كرده است كه: «اللَّهُمَّ، لَكَ الْحَمْدُ ... وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ وَآبَائِي مَعَهُمْ؛ خداوندا! از براى تو است ستايش. مىستايم تو را و يارى مىجويم ز تو، و تو پروردگار منى و من بنده توام. صبح كردهام بر عهد و پيمان تو و وعده تو، و ايمان دارم به وعده تو. وفا مىكنم به عهد تو، مادام كه توانايم، و نيست گرديدنى و نه توانايى، مگر به خدا، در حالتى كه تنها است. نيست شريكى از برايش. شهادت مىدهم به اينكه محمد بنده و فرستاده او است. صبح كردهام بر آفرينش اسلام و سخن اخلاص و كيش ابراهيم و دين محمد. صلوات فرستد خدا بر او و آل او. بر اين زندگى مىكنم و مىميرم، اگر خواهد خدا. خداوندا! زنده دار مرا مادام كه زنده دارى مرا، و بميران مرا چون بميرانى مرا، بر اين، و برانگيز مرا چون برانگيزى مرا، بر اين، در حالى كه بجويم به اين خشنودى تو و پيروى كردن راه تو. به سوى تو پناه دادم پشت خود را و به سوى تو باز گذاشتم كار خود را. آل محمد پيشوايانند. نيست مرا پيشوايانى غير از ايشان. به ايشان اقتدا مىكنم و ايشان را دوست مىدارم و به ايشان اقتدا مىنمايم. خداوندا! بگردان ايشان را دوستان من در دنيا و آخرت، و بگردان مرا كه دوستى كنم با دوستان ايشان، ودشمنى كنم با دشمنان ايشان در دنيا و آخرت، و ملحق كن مرا به شايستگان، و پدران من با ايشان باشند».
