روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۷۴۱

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن هشام بن سالم عن ابي عبد الله ع قال :

إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ مَنْ شُغِلَ بِذِكْرِي عَنْ مَسْأَلَتِي أَعْطَيْتُهُ أَفْضَلَ مَا أُعْطِي مَنْ سَأَلَنِي‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۱۰۷

از امام صادق (ع): راستى خدا عز و جل مى‏فرمايد: هر كه به ذكر من سرگرم شود و از در خواست از من باز ماند، به او عطائى بدهم بهتر از آنچه كه به كسى دهم كه از من درخواستى كند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۶۱

حضرت صادق عليه السلام فرمود: همانا خداى عز و جل فرمايد: هر كه بسبب ذكر من از درخواست و پرسش از من سرگرم شود (بطورى كه درخواست و حاجت خود را فراموش كند) باو بدهم بهتر از آنچه ميدهم بآن كس كه از من درخواست كند. (و ذكر من او را سرگرم نكرده).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۳۷۱

على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن‏ابى‏عمير، از هشام بن سالم، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «خداى- تعالى- مى‏فرمايد كه: هر كه به ذكر من مشغول شود، از آن كه مرا سؤال كند «۱» او را عطا كنم، بهتر چيزى كه عطا مى‏كنم به كسى كه از من سؤال كرده». ( ۱). يعنى اشتغال به ذكر خدا، درخواستش را از يادش ببرد.