روایت:الکافی جلد ۱ ش ۹۲۴

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

احمد بن مهران عن محمد بن علي عن ابن قياما الواسطي و كان من الواقفه قال :

دَخَلْتُ عَلَى‏ عَلِيِّ بْنِ مُوسَى اَلرِّضَا ع‏ فَقُلْتُ لَهُ يَكُونُ إِمَامَانِ قَالَ لاَ إِلاَّ وَ أَحَدُهُمَا صَامِتٌ فَقُلْتُ لَهُ هُوَ ذَا أَنْتَ لَيْسَ لَكَ صَامِتٌ‏ وَ لَمْ يَكُنْ وُلِدَ لَهُ‏ أَبُو جَعْفَرٍ بَعْدُ فَقَالَ لِي وَ اَللَّهِ لَيَجْعَلَنَّ اَللَّهُ مِنِّي مَا يُثْبِتُ بِهِ اَلْحَقَّ وَ أَهْلَهُ وَ يَمْحَقُ بِهِ اَلْبَاطِلَ وَ أَهْلَهُ فَوُلِدَ لَهُ بَعْدَ سَنَةٍ أَبُو جَعْفَرٍ ع‏ فَقِيلَ‏ لاِبْنِ قِيَامَا أَ لاَ تُقْنِعُكَ هَذِهِ اَلْآيَةُ فَقَالَ أَمَا وَ اَللَّهِ إِنَّهَا لآَيَةٌ عَظِيمَةٌ وَ لَكِنْ كَيْفَ أَصْنَعُ بِمَا قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ فِي اِبْنِهِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۶۲۷

ابن قياما واسطى كه از واقفيه بود گويد: خدمت على بن موسى الرضا (ع) رسيدم و به آن حضرت گفتم: دو امام (در يك عصر) مى‏شود؟ فرمود: نه، مگر آن كه يكى خاموش باشد (و تابع ديگرى باشد)، گفتم: ها، تو آن امام هستى كه صامتى ندارى- هنوز ابو جعفر براى او زائيده نشده بود- فرمود: به خدا كه خداوند از من كسى آورد كه حق و اهلش را بدان پايدار كند و باطل و اهلش را بدان محو كند و پس از يك سال ابو جعفر (امام محمد تقى) براى او متولد شد، به اين قياما گفتند: اين معجزه براى تو سودمند نيست؟ گفت: هلا به خدا كه اين معجزه و نشانه بزرگى است ولى چه كنم با آنچه امام صادق (ع) در باره پسر خود گفته است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۱۶۶

ابن قياماى واسطى كه از واقفيه بوده گويد: خدمت على بن موسى الرضا عليهما السلام رسيدم و عرضكردم ممكن است دو امام (در يكزمان) بوده باشد؟ فرمود: نه، مگر اينكه يكى از آن دو ساكت باشد، عرضكردم اينك شما هستيد كه امام ساكت همراه نداريد- و در آن زمان هنوز ابو جعفر (محمد تقى عليه السلام) برايش متولد نشده بود- بمن فرمود: بخدا: كه خدا از من فرزندى بوجود آورد كه حق را با اهلش بوسيله او پا بر جا كند و باطل را با اهلش بوسيله او از ميان ببرد، بعد از يك سال ديگر ابو جعفر عليه السلام متولد شد، پس بابن قياما گفتند: آيا اين آيت و معجزه ترا كافى نيست؟ او گفت: بخدا كه اين آيت بزرگى است ولى چه كنم با آنچه امام صادق عليه السلام در باره پسرش فرموده است؟.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۲۲۹

احمد بن مهران، از محمد بن على، از ابن قياماى واسطى- كه از طائفه واقفيه بود- روايت كرده است كه گفت: بر حضرت على بن موسى الرضا عليه السلام داخل شدم، و به آن حضرت عرض كردم كه: دو امام در يك زمان مى‏باشد؟ فرمود: «نه، مگر آن‏كه يكى از آن دو امام، ساكت باشد». عرض كردم كه: امر چنين است، و تو را امام ساكتى نيست، و هنوز امام محمدتقى عليه السلام از برايش متولد نشده بود. به من فرمود: «به خدا سوگند كه خدا از من قرار خواهد داد فرزندى را كه حق و اهل آن را به واسطه او ثابت گرداند، و باطل و اهل آن را به سبب او، نيست و نابود سازد». پس بعد از يك سال، امام محمد تقى عليه السلام از برايش متولد شد. به ابن قياما گفته شد كه: آيا اين معجزه تو را قانع نمى‏گرداند كه آن حضرت را امام دانى؟ گفت: به خدا سوگند كه اين، نشانه بزرگى است، وليكن چه كنم با آنچه امام جعفر صادق عليه السلام در باب پسر خويش فرموده (و آن، دروغى است كه واقفه بر حضرت صادق عليه السلام بسته‏اند و امام موسى عليه السلام را مهدى صاحب الزمان و قائم آل محمد مى‏دانند).