روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۱۵۶

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

الحسين بن محمد عن معلي بن محمد عن احمد بن محمد عن الحسن بن محمد الهاشمي قال حدثني ابي عن احمد بن عيسي قال حدثني جعفر بن محمد عن ابيه عن جده ع :

فِي قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَ‏ يَعْرِفُونَ نِعْمَتَ اَللََّهِ‏ ثُمَّ يُنْكِرُونَهََا قَالَ لَمَّا نَزَلَتْ‏ إِنَّمََا وَلِيُّكُمُ اَللََّهُ وَ رَسُولُهُ‏ وَ اَلَّذِينَ آمَنُوا اَلَّذِينَ يُقِيمُونَ اَلصَّلاََةَ وَ يُؤْتُونَ اَلزَّكََاةَ وَ هُمْ رََاكِعُونَ‏ اِجْتَمَعَ نَفَرٌ مِنْ أَصْحَابِ‏ رَسُولِ اَللَّهِ ص‏ فِي‏ مَسْجِدِ اَلْمَدِينَةِ فَقَالَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ مَا تَقُولُونَ فِي هَذِهِ اَلْآيَةِ فَقَالَ بَعْضُهُمْ إِنْ كَفَرْنَا بِهَذِهِ اَلْآيَةِ نَكْفُرُ بِسَائِرِهَا وَ إِنْ آمَنَّا فَإِنَّ هَذَا ذُلٌّ حِينَ يُسَلِّطُ عَلَيْنَا اِبْنَ أَبِي طَالِبٍ‏ فَقَالُوا قَدْ عَلِمْنَا أَنَ‏ مُحَمَّداً صَادِقٌ فِيمَا يَقُولُ وَ لَكِنَّا نَتَوَلاَّهُ وَ لاَ نُطِيعُ‏ عَلِيّاً فِيمَا أَمَرَنَا قَالَ فَنَزَلَتْ هَذِهِ اَلْآيَةُ يَعْرِفُونَ نِعْمَتَ اَللََّهِ ثُمَّ يُنْكِرُونَهََا يَعْرِفُونَ يَعْنِي وَلاَيَةَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ‏ وَ أَكْثَرُهُمُ اَلْكََافِرُونَ‏ بِالْوَلاَيَةِ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۲۰۹

احمد بن عيسى گويد: امام صادق (ع) از پدرش از جدش برايم نقل كرد در تفسير قول خدا عز و جل (۸۳ سوره نحل): «مى‏شناسند نعمت خدا را سپس آن را انكار مى‏كنند» فرمود: چون آيه (۵۵ سوره مائده): «همانا ولى و سرپرست شما خدا است و رسولش و آن كسانى كه گرويدند، آنها كه نماز را بر پا دارند و زكاة را بپردازند در حالى كه در ركوعند» جمعى از اصحاب رسول خدا (ص) در مسجد مدينه گرد آمدند و به يك ديگر گفتند: شما در باره اين آيه چه مى‏گوئيد؟ يكى گفت: اگر به اين آيه كافر شويم به آيات ديگر هم كافر شديم و اگر بدان ايمان آورديم و بپذيريم خوار شويم، چون كه پسر ابى طالب بر ما مسلط گردد، همه گفتند ما مى‏دانيم محمد در هر چه گويد راست گويد ولى ما از او پيروى كنيم و در باره على دستور او را اطاعت نكنيم. فرمود: پس از آن اين آيه نازل شد كه: «مى‏شناسند نعمت خدا را و سپس آن را انكار مى‏كنند (يعنى ولايت على بن ابى طالب را مى‏شناسند) و بيشتر آنها كافر به ولايتند».

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۳۰۱

امام صادق از پدرش و او از جدش عليهم السلام نقل ميكند كه راجع بقول خداى عز و جل:

«نعمت خدا را ميشناسند و انكار ميكنند- ۸۳ سوره ۱۶-» فرمود: چون آيه «سرپرست شما فقط خداست و پيغمبر و كسانى كه ايمان دارند، همانها كه نماز گزارند و در حالت ركوع زكاة دهند- ۵۵ سوره- ۵» نازل شد، جمعى از اصحاب رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله در مسجد مدينه انجمن كردند، بعضى از آنها ببعض ديگر گفتند: در باره اين آيه چه ميگوئيد؟ بعضى گفتند: اگر اين آيه را انكار كنيم، آيات ديگر را هم انكار كرده‏ايم، و اگر باين آيه ايمان آوريم (و آن را بپذيريم) اين خودخوارى ماست، زيرا پسر ابى طالب بر ما مسلط مى‏شود، پس گفتند: ما يقين داريم كه محمد در آنچه ميگويد، راستگوست، ولى ما از او پيروى ميكنيم و از على نسبت بآنچه دستورمان ميدهد فرمان نميبريم. آنگاه اين آيه نازل شد: «نعمت خدا را ميشناسند و باز انكار ميكنند» يعنى ولايت على بن ابى طالب را ميشناسند، ولى بيشترشان‏ نسبت بولايت كافرند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۴۶۱

حسين بن محمد، از معلّى بن محمد، از احمد بن محمد، از حسن بن محمد هاشمى روايت كرده است كه گفت: حديث كرد مرا پدرم، از احمد بن عيسى و گفت كه:حديث كرد مرا جعفر بن محمد، از پدرش، از جدش عليهم السلام، در قول خداى عزّوجلّ:

«يَعْرِفُونَ نِعْمَتَ اللَّهِ ثُمَّ يُنْكِرُونَها» «۳»، كه فرمود: «چون اين آيه نازل شد كه: «إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ» «۴»، جماعتى از اصحاب رسول خدا صلى الله عليه و آله در مسجد مدينه جمع شدند و بعضى از ايشان به بعضى گفتند كه در اين آيه چه مى‏گوييد؟ بعضى از ايشان گفت كه: اگر به اين آيه كافر شويم و قبول نكنيم، لازم مى‏آيد كه به ساير آيات كافر شويم، و اگر ايمان آوريم و آن را قبول كنيم، همين خوارى بزرگى است در هنگامى كه پسر ابوطالب بر ما مسلّط شود، و ما در تحت فرمان او باشيم.

بعد از آن گفتند كه: ما مى‏دانيم كه محمد، راست‏گو است در هر چه مى‏گويد، وليكن او را دوست مى‏داريم و على را اطاعت نمى‏كنيم، در آنچه ما را امر كند». حضرت فرمود: «پس، اين آيه نازل شد كه: «يَعْرِفُونَ نِعْمَتَ اللَّهِ ثُمَّ يُنْكِرُونَها»»، و فرمود كه: «مقصود از نعمت خدا، ولايت‏ __________________________________________________ (۳). نحل، ۸۳. (۴). مائده، ۵۵.

على است. «وَ أَكْثَرُهُمُ الْكافِرُونَ» «۱»، يعنى: و بيشتر ايشان كافرند؛ يعنى: به ولايت». __________________________________________________

(۱). نحل، ۸۳.