يونس ٣٤

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۳:۵۱ توسط 127.0.0.1 (بحث) (افزودن سال نزول)


ترجمه

بگو: «آیا هیچ یک از معبودهای شما، آفرینش را ایجاد می‌کند و سپس بازمی‌گرداند؟!» بگو: «تنها خدا آفرینش را ایجاد کرده، سپس بازمی‌گرداند؛ با این حال، چرا از حق روی‌گردان می‌شوید؟!»


يونس ٣٣ آیه ٣٤ يونس ٣٥
سوره : سوره يونس
نزول : ٤ هجرت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٧
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«یَبْدَأُ الْخَلْقَ ...»: نیستی را هستی می‌بخشد و هستی را به نیستی تبدیل می‌کند، و جان به پیکر خاک می‌دمد و جان را از آن باز پس می‌گیرد. پیدایش جهان از او و برگشت همگان بدو است (نگا: یونس / . «فَأَنَّی تَوْفَکُونَ»: چگونه از حق و ایمان، به سوی باطل و بی‌دینی منحرف و منصرف می‌شوید (نگا: انعام / ).


تفسیر

نکات آیه

۱ - آموزش بحث و احتجاج با مشرکان به پیامبر (ص) از جانب خداوند (قل هل من شرکائکم ... قل اللّه یبدؤا الخلق)

۲ - عربهاى جاهلى، مردمانى بودند شرک پیشه و بت پرست. (قل هل من شرکائکم من یبدؤا الخلق)

۳ - شرک وبت پرستى، آیینى است بى پایه، غیر قابل دفاع و ساخته اوهام نابخردان. (قل هل من شرکائکم ... فأنى تؤفکون) اضافه «شرکاء» به ضمیر «کم» حاکى از ساختگى بودن شرک است. و استفهام تعجبى در جمله «أنى تؤفکون» نشانگر نابخردى معتقدان به آن مى باشد.

۴ - دو چیز، معیار استحقاق معبودیت و سزاوار پرستش بودن است: «توانایى بر پدید آوردن جهان» و «قدرت بر برپا کردن دوباره آن». (قل هل من شرکائکم من یبدؤا الخلق ثم یعیده)

۵ - جهان آفرینش، جهانى است حادث و ناپایدار. (قل هل من شرکائکم من یبدؤا الخلق ثم یعیده) جمله «یبدؤا الخلق» مسبوق به عدم بودن پدیده هاى جهان را مى رساند و «ثم یعیده» بیانگر این است که این جهان به سوى مرگ و انقراض در حرکت است.

۶ - برپایى جهان آخرت در پى انقراض جهان کنونى است. (یبدؤا الخلق ثم یعیده)

۷ - جهان آخرت، جهانى مثال و مانند جهان کنونى است. (یبدؤا الخلق ثم یعیده)

۸ - قدرت پدید آوردن جهان و توانایىِ برپا کردن جهان آخرت، در انحصار خداوند است. (قل هل من شرکائکم ... قل اللّه یبدؤا الخلق ثم یعیده)

۹ - تنها خداوند، سزاوار پرستش و معبودیت است. (قل اللّه یبدؤا الخلق ثم یعیده)

۱۰ - معاد، جسمانى است. (قل اللّه یبدؤا الخلق ثم یعیده) ضمیر در «یعیده» به «الخلق» بر مى گردد و معناى حقیقى «اعاده»، برگرداندن خود شىء است.

۱۱ - مرگ، و نابودى سرنوشت حتمى همه پدیده هاى جهان آفرینش (قل اللّه یبدؤا الخلق ثم یعیده) برداشت فوق مبتنى بر این است که: مراد از «الخلق» مطلق آفریده ها بوده باشد و جمله «فیهلکه» پس از «یبدؤا الخلق» - و به قرینه «ثم یعیده» - در تقدیر گرفته شود; یعنى: «اللّه یبدؤا الخلق فیهلکه ثم یعیده».

موضوعات مرتبط

  • آخرت: برپایى آخرت ۶; خالق آخرت ۸; ویژگیهاى آخرت ۷; همانندى آخرت با دنیا ۷
  • آفرینش: اهمیّت خلقت آفرینش ۴; خالق آفرینش ۸; خلقت آفرینش ۵; ویژگیهاى آفرینش ۵
  • بت پرستان: ۲
  • بت پرستى: بىمنطقى بت پرستى ۳
  • توحید: توحید عبادى ۹
  • جاهلیت: بت پرستى در جاهلیت ۲; شرک در جاهلیت ۲
  • خدا: اختصاصات خدا ۸، ۹; تعالیم خدا ۱; قدرت خدا ۸
  • دنیا: انقراض دنیا ۶
  • شرک: بىمنطقى شرک ۳
  • محمّد (ص): تعلم محمّد (ص) ۱; محمّد (ص) و مشرکان ۱; معلم محمّد (ص) ۱
  • مرگ: حتمیت مرگ ۱۱
  • مشرکان: ۲ احتجاج علیه مشرکان ۱
  • معاد: قدرت بر معاد ۴; معاد جسمانى ۱۰
  • معبودیت: ملاکهاى معبودیت ۴

منابع