النحل ٩٣

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۵:۱۳ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

و اگر خدا می‌خواست، همه شما را امت واحدی قرارمی‌داد؛ (و همه را به اجبار وادار به ایمان می‌کرد؛ امّا ایمان اجباری فایده‌ای ندارد!) ولی خدا هر کس را بخواهد (و شایسته بداند) گمراه، و هر کس را بخواهد (و لایق بداند) هدایت می‌کند! (به گروهی توفیق هدایت داده، و از گروهی سلب می‌کند!) و یقیناً شما از آنچه انجام می‌دادید، بازپرسی خواهید شد!

|و اگر خدا مى‌خواست، همه شما را يك امت قرار مى‌داد، ولى هر كه را بخواهد گمراه مى‌كند و هر كه را بخواهد هدايت مى‌كند، و حتما از آنچه انجام مى‌داديد سؤال خواهيد شد
و اگر خدا مى‌خواست قطعاً شما را امتى واحد قرار مى‌داد، ولى هر كه را بخواهد بيراه و هر كه را بخواهد هدايت مى‌كند و از آنچه انجام مى‌داديد حتماً سؤال خواهيد شد.
و اگر خدا می‌خواست (به مشیّت ازلی) همه بشر را یک امت قرار می‌داد (و هیچ‌گونه اختلافات نژاد و زبان و ملیت در بشر نمی‌گذاشت) و لیکن (این اختلافات برای امتحان است و پس از امتحان) هر که را بخواهد به گمراهی وا می‌گذارد و هر که را بخواهد هدایت می‌کند، و البته آنچه می‌کرده‌اید از همه سؤال خواهید شد.
اگر خدا می خواست شما را [بر محور هدایت] یک امت قرار می داد [اماهدایت اجباری فاقد ارزش است]، ولی هر کس را بخواهد [به کیفر لجاجت وتکبّرش] گمراه می کند و هر کس را بخواهد هدایت می نماید؛ و مسلماً ازآنچه همواره انجام می دادید، بازپرسی خواهیدشد.
اگر خدا مى‌خواست، همه شما را يك امت كرده بود، ولى هر كه را بخواهد گمراه مى‌سازد و هر كه را بخواهد هدايت مى‌كند و از هر كارى كه مى‌كنيد بازخواست مى‌شويد.
و اگر خداوند می‌خواست شما را امت یگانه‌ای قرار می‌داد، ولی هر که را بخواهد بیراه می‌گذارد، و هر که را بخواهد به راه می‌آورد، و از چون و چند آنچه می‌کردید، از شما خواهند پرسید
و اگر خدا مى‌خواست شما را يك امّةت كرده بود- همه را جَبراً بر ايمان جمع مى‌كرد تا ميان شما هيچ اختلافى نباشد ولى اين جبر و اكراه خلاف مشيّت و سنّت الهى است- و ليكن هر كه را خواهد گمراه كند و هر كه را خواهد راه نمايد و هر آينه از كارهايى كه مى‌كرديد پرسيده و بازخواست خواهيد شد.
اگر خدا می‌خواست شما را ملّت واحدی می‌کرد (و در جنس و رنگ و استعداد و ایمان فرقی نمی‌داشتید و همچون فرشتگان راهی را به اجبار در پیش می‌گرفتید و از خود اختیاری نمی‌داشتید. امّا خدا خواست که شما را متفاوت بیافریند و آزاد بگذارد تا با اختیار خود کارهای نیک یا بد بکنید و مستوجب بهشت یا دوزخ بشوید). لیکن (بدانید که در هر حال از حیطه‌ی قدرت خدا خارج نیستید، و) هر که را بخواهد گمراه می‌نماید و هر که را بخواهد هدایت عطاء می‌فرماید، (امّا برابر قوانین و سنن الهی، لذا این هدایت و اضلال، هرگز سلب مسؤولیّت از شما نمی‌کند) و به طور قطع در برابر کارهائی که می‌کنید (مسؤولید و) از شما بازخواست می‌شود.
و اگر خدا بخواهد بی‌چون شما را امتی یگانه می‌کند. ولی هر که را بخواهد بیراه می‌کند و هر که را بخواهد به راه می‌آورد. و به راستی از آنچه انجام می‌داده‌اید بی‌گمان پرسیده خواهید شد.
و اگر می‌خواست خدا هر آینه می‌گردانید شما را یک ملت و لیکن گمراه کند هر که را خواهد و رهبری کند هرکه را خواهد و هر آینه پرسیده شوید البته از آنچه بودید می‌کردید


النحل ٩٢ آیه ٩٣ النحل ٩٤
سوره : سوره النحل
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٢١
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«أُمَّةً وَاحِدَةً»: ملّت واحده و یکتا در روش و منش و کنش همه یکسان همچون فرشتگان مؤمن و باایمان می‌شدید (نگا: یونس / ). «یُضِلُّ مَنْ ...»: (نگا: أنعام / ).

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱- از میان رفتن اختلافات عقیدتى و فکرى بشر و تبدیل امتها به امتى واحد، در مشیت الهى امرى ممکن است. (و لو شاء الله لجعلکم أُمّة وحدة) مقصود از «أُمّة واحدة» - به قرینه جمله «یضلّ من یشاء و یهدى...» - وحدت امت در عقیده و دین است; چنان که واژه «امت» از نظر لغت در گروهى که دین واحدى داشته باشند، استعمال شده است (مفردات راغب).

۲- خواست و مشیت خداوند، تخلف ناپذیر است. (و لو شاء الله لجعلکم أُمّة وحدة)

۳- یک دست نبودن همه انسانها در عقیده و رفتار و وجود تفاوت میان آنان، بر اساس خواست و تدبیر الهى است. (و لو شاء الله لجعلکم أُمّة وحدة)

۴- راهیابى گروهى به هدایت و نیز گمراهى گروهى دیگر، مبتنى بر مشیت الهى است. (یضلّ من یشاء و یهدى من یشاء)

۵- مشیت الهى، در قرار گرفتن انسانها در مسیر اختیار و مسؤولیت است نه جبر و ناگزیرى. (یضلّ من یشاء ... و لتسئلنّ عمّا کنتم تعملون) بیان مسؤولیت انسان (و لتسئلنّ ...) پس از طرح مشیت الهى، اشاره به این حقیقت دارد که مشیت خداوند مایه سلب مسؤولیت انسان نیست; بلکه مسؤولیت آفرین است.

۶- انسانها در قبال اعمال خویش، متعهد و مسؤولند. (و لتسئلنّ عمّا کنتم تعملون)

۷- انسانها، در قیامت در برابر اعمال خود بازپرسى مى شوند. (و لتسئلنّ عمّا کنتم تعملون)

۸- هدایت و گمراهى انسانها توسط خداوند، تابع خواست و انتخاب خود آنان است. (یضلّ من یشاء و یهدى من یشاء) برداشت فوق، بنابراین احتمال است که فاعل «یشاء»، ضمیرى باشد که به «من» برگردد و با فاعل «یضلّ» متحد نباشد.

موضوعات مرتبط

  • امتها: امت واحده ۱
  • انسان: اختیار انسان ۵، ۸; تفاوت انسان ها ۳; عقیده انسان ها ۳; عمل انسان ها ۳; مؤاخذه اخروی انسان ها; مسؤولیت انسان ۵، ۶
  • جبرواختیار ۸: بطلان جبر ۵
  • خدا: آثار تدبیر خدا ۳; آثار مشیت خدا ۱، ۳، ۴; حتمیت مشیت خدا ۲; مشیت خدا ۵
  • عقیده: امکان حلّ اختلاف عقیدتى ۱
  • عمل: مسؤول عمل ۶
  • گمراهى: منشأ گمراهى ۴، ۸
  • هدایت: منشأ هدایت ۴، ۸

منابع

برگرفته از «https://www.alketab.org/index.php?title=النحل_٩٣&oldid=10036»