ذَهَب
از الکتاب
«ذَهَب» به معناى «طلا» است. بعضى از دانشمندان لغت (طبق نقل «طبرسى» در «مجمع البیان») درباره این لغت تعبیر جالبى کرده اند و گفته اند: این که به «طلا»، «ذهب» گفته مى شود، براى آن است که به زودى از دست مى رود و بقایى ندارد (مادّه «ذَهاب» در لغت به معناى رفتن است).
ریشه کلمه
- ذهب (۵۶ بار)
قاموس قرآن
رفتن. [هود :74]، اگر با باء متعدى شود معناى بردن مىدهد مثل [بقره:17]، خدا نور آنها را برد با باب افعال نيز متعدى مىشود نحو [فاطر:34]. ذاهب: رونده [صافات:99].