الطور ٦

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۱ دی ۱۳۹۹، ساعت ۰۶:۴۳ توسط 127.0.0.1 (بحث) (افزودن جزییات آیه)
کپی متن آیه
وَ الْبَحْرِ الْمَسْجُورِ

ترجمه

و دریای مملوّ و برافروخته،

ترتیل:
ترجمه:
الطور ٥ آیه ٦ الطور ٧
سوره : سوره الطور
نزول : ١ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٣
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«الْمَسْجُورِ»: برافروخته. لبریز از شعله و آتش (نگا: تکویر / . منفجر شده. مراد آب دریاها در هنگامه وقوع قیامت است که اتمهای آبها منفجر می‌گردد (نگا: انفطار / و مواد مذاب و گداخته‌های درونی زمین در آنها روان می‌شود.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر


نکات آیه

۱ - سوگند خداوند، به دریاى سرشار از آب (و البحر المسجور) «سجر» در معانى پرکردن و شعلهور کردن به کار مى رود. بنابراین «مسجور» یا به معناى «مملو» (پر شده) و یا به معناى شعلهور شده است، برداشت یاد شده براساس معناى اول است.

۲ - دریاى خروشان جلوه اى از عظمت و قدرت الهى و شایان تأمل و اندیشه (و البحر المسجور) «سجر» (شعلهور کردن) گاهى استعاره از التهاب و خروشیدن است (مفردات راغب). بنابراین «بحر مسجور»; یعنى، دریاى خروشان. گفتنى است که با توجه به این که سوگند، همواره به امور مهم و در خور تأمل تعلق مى گیرد، خداوند با سوگند به دریاى خروشان، بشر را به عظمت و قابل تأمل و تدبر بودن آن توجه داده است.

روایات و احادیث

۳ - «عن على بن أبى طالب(ع) فى قوله «و البحر المسجور» قال: البحر فى السّماء تحت العرش;[۱] از امام على(ع) درباره قول خداوند «و البحرالمسجور» روایت شده که فرمود: دریایى است در آسمان در زیر عرش».

۴ - «عن سعیدبن المسیب قال: قال على بن أبى طالب (رضى اللّه عنه) لرجل من الیهود أین جهنّم؟ قال: هى البحر، فقال على: ما أراه إلاّ صادقاً و قرأ و البحر المسجور ... و إذا البحار سجّرت;[۲] سعیدبن مسیب مى گوید: حضرت على(ع) از مردى یهودى سؤال نمود: جهنم کجا است؟ او گفت: دریا است. حضرت فرمود: نمى یابم او را مگر راستگو و این دو آیه را قرائت فرمود: «و البحر المسجور...» و «و إذا البحار سجّرت»».

موضوعات مرتبط

  • بحرمسجور: مراد از بحرمسجور ۴; مکان بحرمسجور ۳
  • جهنم: حقیقت جهنم ۴
  • خدا: نشانه هاى عظمت خدا ۲; نشانه هاى قدرت خدا ۲
  • دریا: تدبر در دریا ۲; دریاى مواج ۲
  • سوگند: سوگند به دریا ۱
  • قرآن: سوگندهاى قرآن ۱

منابع

  1. الدرّالمنثور، ج ۷، ص ۶۲۹.
  2. الدرّالمنثور، ج ۷، ص ۶۳۰.