روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۴۹۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْوَصِيَّة

روي حماد بن عيسي عن حريز عن محمد بن مسلم عن ابي عبد الله ع :

فِي رَجُلٍ أَوْصَى بِوَصِيَّةٍ وَ وَرَثَتُهُ شُهُودٌ فَأَجَازُوا ذَلِكَ فَلَمَّا مَاتَ اَلرَّجُلُ نَقَضُوا اَلْوَصِيَّةَ هَلْ لَهُمْ أَنْ يَرُدُّوا مَا أَقَرُّوا بِهِ فَقَالَ لَيْسَ لَهُمْ ذَلِكَ وَ اَلْوَصِيَّةُ جَائِزَةٌ عَلَيْهِمْ إِذَا أَقَرُّوا بِهَا فِي حَيَاتِهِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۱

حمّاد بن عيسى، از حريز، از محمّد بن مسلم، روايت كرده است كه از امام صادق عليه السّلام در باره مردى سؤال كرد كه در حضور ورثه‏اش وصيّتى كند، و ايشان آن وصيّت را تجويز نمايند، و آنگاه چون آن مرد بميرد آن وصيّت را نقض كنند، آيا ايشان حقّ دارند كه وصيّت مورد اقرار خود را ردّ نمايند؟ امام فرمود:ايشان چنين حقّى ندارند، و در صورتى كه در زمان حيات موصى به آن وصيّت اقرار كرده باشند وصيّت در باره ايشان جائز و نافذ است. و صفوان بن يحيى، از منصور بن حازم نظير همين خبر را از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است.