روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۳۵۹

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الدِّيَات

روي الحسن بن محبوب عن هشام بن سالم عن ابي بصير عن ابي جعفر ع قال :

سَأَلَهُ بَعْضُ‏ آلِ زُرَارَةَ عَنْ رَجُلٍ قَطَعَ لِسَانَ رَجُلٍ أَخْرَسَ فَقَالَ إِنْ كَانَ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ وَ هُوَ أَخْرَسُ فَعَلَيْهِ اَلدِّيَةُ وَ إِنْ كَانَ لِسَانُهُ ذَهَبَ بِوَجَعٍ أَوْ آفَةٍ بَعْدَ مَا كَانَ يَتَكَلَّمُ فَإِنَّ عَلَى اَلَّذِي قَطَعَ ثُلُثَ دِيَةِ لِسَانِهِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۴۰

ابو بصير گويد: يكى از اولاد زرارة از امام باقر عليه السّلام پرسيد: شخصى، زبان مرد لالى را بريد؟ فرمود: اگر مادرش او را لال زائيده ديه‏اش ديه كامل است، و چنانچه در اثر درد يا آفتى لال گشته است و قبلا سخن مى‏گفته پس بر جانى يك سوّم ديه است. (سابقا گذشت كه إفضاء عبارت از يكى ساختن دو مجراى بول و غائط است) امير مؤمنان عليه السّلام در باره زنى كه افضاء شده بود بديه كامل حكم فرمود.