روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۳۴۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الدِّيَات

و روي الحسن بن محبوب عن ابي ولاد عن ابي عبد الله ع قال :

لَيْسَ بَيْنَ‏ أَهْلِ اَلذِّمَّةِ مُعَاقَلَةٌ فِيمَا يَجْنُونَ مِنْ قَتْلٍ أَوْ جِرَاحَةٍ إِنَّمَا يُؤْخَذُ ذَلِكَ مِنْ أَمْوَالِهِمْ فَإِنْ لَمْ يَكُنْ لَهُمْ مَالٌ رَجَعَتِ اَلْجِنَايَةُ عَلَى إِمَامِ‏ اَلْمُسْلِمِينَ‏ لِأَنَّهُمْ يُؤَدُّونَ إِلَيْهِ اَلْجِزْيَةَ كَمَا يُؤَدِّي اَلْعَبْدُ اَلضَّرِيبَةَ إِلَى سَيِّدِهِ قَالَ وَ هُمْ مَمَالِيكُ لِلْإِمَامِ فَمَنْ أَسْلَمَ مِنْهُمْ فَهُوَ حُرٌّ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۳۰

ابو ولّاد گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: ميان اهل ذمّه اگر قتل خطا واقع شود معاقله نيست و از خود شخص مى‏ستانند و در مال قاتل است نه خويشانش، چه در قتل و چه در جرح، و چنانچه ذمّى مالى نداشته باشد ديه جنايت به امام مسلمين باز ميگردد و او بايد بپردازد، زيرا آنان بحساب او جزيه را مى‏پردازند، همچنان كه برده تعهّدش را به مولايش ميدهد، و فرمود: اينان در حكم مملوكان اويند كه هر كدام اسلام آوردند آزاد مى‏شوند.