روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۲۳۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الدِّيَات

و روي ابن محبوب عن علي بن رياب عن عبد الله بن سنان عن ابي عبد الله ع :

فِي رَجُلٍ دَفَعَ رَجُلاً عَلَى رَجُلٍ فَقَتَلَهُ‏ فَقَالَ اَلدِّيَةُ عَلَى اَلَّذِي وَقَعَ عَلَى اَلرَّجُلِ فَقَتَلَهُ لِأَوْلِيَاءِ اَلْمَقْتُولِ قَالَ وَ يَرْجِعُ اَلْمَدْفُوعُ بِالدِّيَةِ عَلَى اَلَّذِي دَفَعَهُ قَالَ وَ إِنْ أَصَابَ اَلْمَدْفُوعَ شَيْ‏ءٌ فَهُوَ عَلَى اَلدَّافِعِ أَيْضاً

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۷۷

عبد اللَّه بن سنان گويد: امام صادق عليه السّلام در باره مردى كه شخصى را دفع كرده و او روى كسى افتاده و آن شخص مرده است، فرمود: ديه بر آن كسى است كه فرو افتاده و بايد بورثه مقتول بپردازد، و بعد به آن كس كه او را فرو انداخته مراجعه كرده مبلغ را دريافت مى‏كند و اگر خود نيز صدمه‏اى ديده يا زخمى خورده ديه آن را نيز به ديه پرداختى اضافه نموده و بستاند.