روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۹۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، أَبْوَابُ الزَّكَاة-بَابُ الْحَقِّ الْمَعْلُومِ وَ الْمَاعُون

روي سماعه عن ابي عبد الله ع قال :

اَلْحَقُّ اَلْمَعْلُومُ لَيْسَ مِنَ اَلزَّكَاةِ هُوَ اَلشَّيْ‏ءُ تُخْرِجُهُ مِنْ مَالِكَ إِنْ شِئْتَ كُلَ‏ جُمْعَةٍ وَ إِنْ شِئْتَ كُلَّ شَهْرٍ وَ لِكُلِّ ذِي فَضْلٍ فَضْلُهُ وَ قَوْلُ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ إِنْ تُخْفُوهََا وَ تُؤْتُوهَا اَلْفُقَرََاءَ فَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ‏ فَلَيْسَ مِنَ اَلزَّكَاةِ وَ اَلْمَاعُونُ لَيْسَ مِنَ اَلزَّكَاةِ هُوَ اَلْمَعْرُوفُ تَصْنَعُهُ وَ اَلْقَرْضُ تُقْرِضُهُ وَ مَتَاعُ اَلْبَيْتِ تُعِيرُهُ وَ صِلَةُ قَرَابَتِكَ لَيْسَ مِنَ اَلزَّكَاةِ وَ قَالَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ اَلَّذِينَ فِي أَمْوََالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ‏ فَالْحَقُّ اَلْمَعْلُومُ غَيْرُ اَلزَّكَاةِ وَ هُوَ شَيْ‏ءٌ يَفْرِضُهُ اَلرَّجُلُ عَلَى نَفْسِهِ أَنَّهُ فِي مَالِهِ وَ نَفْسِهِ وَ يَجِبُ لَهُ أَنْ يَفْرِضَهُ عَلَى قَدْرِ طَاقَتِهِ وَ سَعَتِهِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۵۰

سماعه از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود: حق معلوم از زكات نيست. بلكه آن، چيزى است كه اگر بخواهى هر جمعه و اگر بخواهى هر ماه از مال خودت خارج ميسازى، و فضيلت هر صاحب فضيلتى متعلّق به خود او است، و قول خداى عزّ و جلّ: «و ان تحفوها و تؤتوها الفقراء فهو خير لكم»- يعنى: و اگر آن را پنهان كنيد، و به فقراء دهيد، پس براى شما بهتر است- اين در باره زكات نيست، و همچنين «ماعون» يعنى عمل معروف از زكات نيست، بلكه عمل پسنديده‏اى است كه انجام ميدهى، و مالى كه به قرض ميدهى، و اثاث البيتى كه به عاريت ميسپارى، و آنچه در راه صله ارحامت صرف مى‏كنى از زكات نيست. و اينكه خداى عزّ و جلّ فرموده است: «و الّذين في اموالهم حقّ معلوم» پس حقّ معلوم غير از زكات است، و آن چيزى است كه شخص آن را بر خود فرض ميكند كه آن در مال و جانش مقرّر و مفروض شده است، و بر او واجب است كه آن را به قدر طاقتش و گنجايشش بر خود فرض كند.