روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۲۴۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الصَّوْم

و روي عن الحسن بن علي الوشا قال :

كُنْتُ مَعَ‏ أَبِي‏ وَ أَنَا غُلاَمٌ فَتَعَشَّيْنَا عِنْدَ اَلرِّضَا ع‏ لَيْلَةَ خَمْسَةٍ وَ عِشْرِينَ مِنْ ذِي اَلْقَعْدَةِ فَقَالَ لَهُ‏ لَيْلَةُ خَمْسَةٍ وَ عِشْرِينَ مِنْ ذِي اَلْقَعْدَةِ وُلِدَ فِيهَا إِبْرَاهِيمُ ع‏ وَ وُلِدَ فِيهَا عِيسَى اِبْنُ مَرْيَمَ ع‏ وَ فِيهَا دُحِيَتِ اَلْأَرْضُ مِنْ تَحْتِ‏ اَلْكَعْبَةِ فَمَنْ صَامَ ذَلِكَ اَلْيَوْمَ كَانَ كَمَنْ صَامَ سِتِّينَ شَهْراً

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۰۹

و از حسن بن علىّ وشّاء روايت شده است كه گفت: من در زمان كودكى با پدرم در شب بيست و پنجم ذى القعده شام را نزد حضرت رضا عليه السّلام صرف كرديم، آن حضرت به پدرم فرمود: شب بيست و پنجم ذى القعده شبى است كه ابراهيم و عيسى بن مريم عليهما السّلام در آن شب متولّد شده‏اند، و در آن شب زمين از زير كعبه گسترش يافته است، پس كسى كه روز آن را روزه بدارد، به مانند كسى است كه شصت ماه روزه داشته باشد