روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۰۱۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و روي لي محمد بن القاسم الاسترابادي عن يوسف بن محمد بن زياد و علي بن محمد بن يسار عن ابويهما عن الحسن بن علي بن محمد بن علي بن موسي بن جعفر بن محمد بن علي بن الحسين بن علي بن ابي طالب عن ابيه عن ابايه عن امير المومنين ع قال قال رسول الله ص :

لَمَّا بَعَثَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَ‏ مُوسَى بْنَ عِمْرَانَ‏ وَ اِصْطَفَاهُ نَجِيّاً وَ فَلَقَ لَهُ اَلْبَحْرَ وَ نَجَّى‏ بَنِي إِسْرَائِيلَ‏ وَ أَعْطَاهُ‏ اَلتَّوْرَاةَ وَ اَلْأَلْوَاحَ رَأَى مَكَانَهُ مِنْ رَبِّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَقَالَ يَا رَبِّ لَقَدْ أَكْرَمْتَنِي بِكَرَامَةٍ لَمْ تُكْرِمْ بِهَا أَحَداً مِنْ قَبْلِي فَقَالَ اَللَّهُ جَلَّ جَلاَلُهُ يَا مُوسَى‏ أَ مَا عَلِمْتَ أَنَ‏ مُحَمَّداً ص‏ أَفْضَلُ عِنْدِي مِنْ جَمِيعِ مَلاَئِكَتِي وَ جَمِيعِ خَلْقِي فَقَالَ‏ مُوسَى‏ يَا رَبِّ فَإِنْ كَانَ‏ مُحَمَّدٌ أَكْرَمَ عِنْدَكَ مِنْ جَمِيعِ خَلْقِكَ فَهَلْ فِي آلِ اَلْأَنْبِيَاءِ أَكْرَمُ مِنْ آلِي قَالَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ يَا مُوسَى‏ أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ فَضْلَ‏ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَى جَمِيعِ‏ آلِ اَلنَّبِيِّينَ‏ كَفَضْلِ‏ مُحَمَّدٍ عَلَى جَمِيعِ اَلْمُرْسَلِينَ فَقَالَ يَا رَبِّ فَإِنْ كَانَ‏ آلُ مُحَمَّدٍ كَذَلِكَ فَهَلْ فِي أُمَمِ اَلْأَنْبِيَاءِ أَفْضَلُ عِنْدَكَ مِنْ أُمَّتِي ظَلَّلْتَ‏ عَلَيْهِمُ اَلْغَمََامَ‏ وَ أَنْزَلْتَ‏ عَلَيْهِمُ اَلْمَنَّ وَ اَلسَّلْوى‏ََ وَ فَلَقْتَ لَهُمُ اَلْبَحْرَ فَقَالَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ يَا مُوسَى‏ أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ فَضْلَ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ عَلَى جَمِيعِ اَلْأُمَمِ كَفَضْلِهِ عَلَى جَمِيعِ خَلْقِي فَقَالَ‏ مُوسَى ع‏ يَا رَبِّ لَيْتَنِي كُنْتُ أَرَاهُمْ فَأَوْحَى اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِ يَا مُوسَى‏ إِنَّكَ لَنْ تَرَاهُمْ فَلَيْسَ هَذَا أَوَانُ ظُهُورِهِمْ وَ لَكِنْ سَوْفَ تَرَاهُمْ فِي اَلْجِنَانِ جَنَّاتِ عَدْنٍ‏ وَ اَلْفِرْدَوْسِ‏ بِحَضْرَةِ مُحَمَّدٍ فِي نَعِيمِهَا يَتَقَلَّبُونَ وَ فِي خَيْرَاتِهَا يَتَبَجَّحُونَ أَ فَتُحِبُّ أَنْ أُسْمِعَكَ كَلاَمَهُمْ قَالَ نَعَمْ يَا إِلَهِي قَالَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ قُمْ بَيْنَ يَدَيَّ وَ اُشْدُدْ مِئْزَرَكَ قِيَامَ اَلْعَبْدِ اَلذَّلِيلِ بَيْنَ يَدَيِ اَلْمَلِكِ اَلْجَلِيلِ فَفَعَلَ ذَلِكَ‏ مُوسَى ع‏ فَنَادَى رَبُّنَا عَزَّ وَ جَلَّ يَا أُمَّةَ مُحَمَّدٍ فَأَجَابُوهُ كُلُّهُمْ وَ هُمْ فِي أَصْلاَبِ آبَائِهِمْ وَ أَرْحَامِ أُمَّهَاتِهِمْ لَبَّيْكَ اَللَّهُمَّ لَبَّيْكَ لَبَّيْكَ لاَ شَرِيكَ لَكَ لَبَّيْكَ إِنَّ اَلْحَمْدَ وَ اَلنِّعْمَةَ لَكَ وَ اَلْمُلْكَ لاَ شَرِيكَ لَكَ لَبَّيْكَ قَالَ فَجَعَلَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ تِلْكَ اَلْإِجَابَةَ شِعَارَ اَلْحَجِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۱۱

و محمد بن قاسم استرآبادى براى من روايت كرد، از يوسف بن- محمد بن زياد، و على بن محمد بن يسار، از پدرانشان، از حسن بن على بن محمد بن على بن- موسى بن جعفر بن محمد بن على بن حسين بن على بن ابى طالب [از پدرش‏] از پدرانش از امير المؤمنين عليهم السّلام كه گفت: رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله فرمودند: چون خداى‏ عزّ و جلّ موسى بن عمران را مبعوث كرد، و بعنوان رازدار خود برگزيد، و دريا را برايش بشكافت، و بنى اسرائيل را نجات داد، و تورات و الواح را به او عطا كرد، منزلت خود را در نزد پروردگارش عزّ و جلّ بديد، پس گفت: پروردگارا، مرا از كرامتى برخوردار ساخته‏اى كه هيچ كس را پيش از من چنين كرامتى عطا نكرده‏اى. خداى عزّ و جلّ گفت: اى موسى، آيا ندانسته‏اى كه محمّد صلّى اللَّه عليه و آله نزد من از همگى فرشتگانم و جميع آفريدگانم افضل است؟ موسى گفت: پروردگارا اگر محمد نزد تو از همگى آفريدگانت افضل است، پس آيا در خاندانهاى پيمبران خاندانى گرامى‏تر از خاندان من وجود دارد؟ خداى عزّ و جلّ فرمود: اى موسى، آيا ندانسته‏اى كه فضل آل محمّد بر جميع آل پيمبران بمانند فضل محمّد بر جميع پيمبرانست؟ پس گفت: پروردگارا، اگر آل محمد چنين هستند، پس آيا در ميان امتهاى پيمبران امتى هست كه نزد تو از امت من افضل باشد: امتى كه تو ابر را سايه‏بان ايشان ساختى، و منّ و سلوى را برايشان نازل كردى، و دريا را براى ايشان شكافتى؟ و خداى عزّ و جلّ گفت: اى موسى، آيا ندانسته‏اى كه فضل امّت محمّد بر جميع امم بمانند فضل او بر جميع خلق منست؟ پس موسى گفت: پروردگارا، اى كاش كه من ايشان را ميديدم. خداى عزّ و جلّ به او وحى فرستاد كه اى موسى تو ايشان را نخواهى ديد، زيرا كه اكنون زمان ظهور ايشان نيست، ولى ايشان را در بهشت، در جنّات عدن و فردوس در حضور محمّد خواهى ديد كه از همه سو و در همه حال از نعمتهاى آن برخوردار ميشوند، و در خيرات آن متنعّم ميگردند. آيا دوست دارى كه كلام ايشان را بتو بشنوانم؟ گفت: آرى. اى معبود من. خداى عزّ و جلّ فرمود: در برابر من بپا خيز و بمانند بنده ذليل در برابر ملكى جليل كمربسته و آماده شو. پس موسى چنين كرد، تا پروردگار ما عزّ و جلّ ندا در داد كه اى امّت محمّد! پس همگى ايشان كه در پشت پدران و رحم مادران بودند، در جواب گفتند: «لبّيك اللّهمّ لبّيك، لبّيك لا شريك لك لبّيك. انّ الحمد و النّعمة لك و الملك، لا شريك لك [لبّيك‏]» رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله گفت: پس خداى عزّ و جلّ آن اجابت را شعار حج ساخت. اين حديث دراز است، و ما موضع حاجت از آن را گرفتيم، و من آن را در تفسير قرآن ذكر كرده‏ام.