روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۸۱۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ الصَّلَاةِ فِي السَّفَر

و قال ابو ولاد الحناط :

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ إِنِّي كُنْتُ نَوَيْتُ حِينَ دَخَلْتُ‏ اَلْمَدِينَةَ أَنْ أُقِيمَ بِهَا عَشْراً فَأَتْمَمْتُ اَلصَّلاَةَ ثُمَّ بَدَا لِي أَنْ لاَ أُقِيمَ بِهَا فَمَا تَرَى لِي أُتِمُّ أَمْ أَقْصُرُ فَقَالَ لِي إِنْ كُنْتَ دَخَلْتَ‏ اَلْمَدِينَةَ وَ صَلَّيْتَ بِهَا صَلاَةً وَاحِدَةً فَرِيضَةً بِتَمَامٍ فَلَيْسَ لَكَ أَنْ تَقْصُرَ حَتَّى تَخْرُجَ مِنْهَا وَ إِنْ كُنْتَ حِينَ دَخَلْتَهَا عَلَى نِيَّتِكَ فِي اَلتَّمَامِ‏ وَ لَمْ تُصَلِّ فِيهَا صَلاَةً فَرِيضَةً وَاحِدَةً بِتَمَامٍ حَتَّى بَدَا لَكَ أَنْ لاَ تُقِيمَ فَأَنْتَ فِي تِلْكَ اَلْحَالِ بِالْخِيَارِ إِنْ شِئْتَ فَانْوِ اَلْمُقَامَ عَشْراً وَ أَتِمَّ وَ إِنْ لَمْ تَنْوِ اَلْمُقَامَ عَشْراً فَقَصِّرْ مَا بَيْنَكَ وَ بَيْنَ شَهْرٍ فَإِذَا مَضَى لَكَ شَهْرٌ فَأَتِمَّ اَلصَّلاَةَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۱۵

أبو ولّاد حنّاط گويد: به امام صادق عليه السّلام عرض كردم: من در نظر داشتم وقتى وارد مدينه شدم ده روز در آنجا اقامت كنم بنا بر اين نماز را تمام خواندم، آنگاه نظرم تغيير يافت و اراده كردم كه (ده روز) در آنجا نمانم، حال نظر شما در باره من چيست؟ آيا نماز را تمام بخوانم يا كوتاه سازم؟ آن حضرت در پاسخ من‏ فرمود: اگر داخل مدينه شده‏اى و يك نماز واجب را هم در آنجا تمام گذارده‏اى در اين صورت ديگر نميتوانى نماز را كوتاه بخوانى تا هنگامى كه از آنجا خارج شوى. و اگر هنگامى كه به آنجا داخل شدى همچنان بر نيّت خود در مورد تمام گزاردن نماز باقى بودى، ولى هنوز يك نماز واجب را تمام در آنجا نخوانده باشى تا زمانى كه برايت تغيير رأى پيدا شده كه در آنجا نمانى در اين صورت مختارى، اگر خواستى قصد ده روز ماندن كن و نماز را تمام بجا آور، و اگر نخواستى ده روز بمانى اما بدلائلى آنجا ماندى پس نماز را تا يكماه كوتاه بخوان و پس از گذشتن يكماه نماز را تمام بگزار.