روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۸۱۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ الصَّلَاةِ فِي السَّفَر

و روي معاويه بن وهب عن ابي عبد الله ع انه قال :

إِذَا دَخَلْتَ بَلَداً وَ أَنْتَ تُرِيدُ اَلْمُقَامَ عَشَرَةَ أَيَّامٍ فَأَتِمَّ اَلصَّلاَةَ حِينَ تَقْدَمُ وَ إِنْ أَرَدْتَ اَلْمُقَامَ دُونَ اَلْعَشَرَةِ فَقَصِّرْ وَ إِنْ أَقَمْتَ تَقُولُ غَداً أَخْرُجُ وَ بَعْدَ غَدٍ وَ لَمْ تُجْمِعْ عَلَى عَشَرَةٍ فَقَصِّرْ مَا بَيْنَكَ وَ بَيْنَ شَهْرٍ فَإِذَا تَمَّ اَلشَّهْرُ فَأَتِمَّ اَلصَّلاَةَ قَالَ قُلْتُ إِنْ دَخَلْتُ بَلَداً أَوَّلَ يَوْمٍ مِنْ‏ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ وَ لَسْتُ أُرِيدُ أَنْ أُقِيمَ عَشْراً فَقَالَ قَصِّرْ وَ أَفْطِرْ قُلْتُ فَإِنْ مَكَثْتُ كَذَلِكَ أَقُولُ غَداً أَوْ بَعْدَ غَدٍ فَأُفْطِرُ اَلشَّهْرَ كُلَّهُ وَ أَقْصُرُ قَالَ نَعَمْ هَذَا وَاحِدٌ إِذَا قَصَرْتَ أَفْطَرْتَ وَ إِذَا أَفْطَرْتَ قَصَرْتَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۱۴

معاوية بن وهب از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود: هر گاه در سفر بشهرى وارد شوى و خواسته باشى ده روز در آنجا بمانى در اين صورت از هنگام وارد شدن نماز را تمام بخوان، و چنانچه بخواهى كمتر از ده روز آنجا بمانى پس نماز را قصر بخوان (يعنى نمازهاى چهار ركعتى را دو ركعت بخوان) و هر گاه در شهرى اقامت گزيده و مردّد باشى و با خود گوئى كه فردا از اين شهر خواهم رفت و باز گوئى پس فردا خواهم رفت و تصميم ده روز ماندن نداشته باشى پس در چنين حالتى (كه نتوانستى تصميم قطعى اتّخاذ كنى) تا يكماه كه چنين وضعى دارى نماز را قصر بخوان، و چون يكماه سپرى شد نمازهايت را تمام بخوان راوى گويد: عرض كردم: اگر روز اوّل ماه رمضان وارد شهرى شوم و نخواهم ده روز بمانم چه بايد بكنم؟ آن حضرت فرمود: نماز را قصر كن و روزه را افطار نما، عرض كردم: اگر بهمين ترتيب وارد شهرى شوم و با خود بگويم كه فردا خواهم رفت يا پس فردا ميروم (تا به يك ماه بالغ شود) در اين صورت تمام يكماه را افطار كنم و نماز را هم قصر بخوانم؟ آن حضرت فرمود: آرى، اين هر دو داراى يك حكم است هر گاه (و يا هر كجا) نماز را كوتاه كردى روزه را نيز افطار ميكنى، و هر كجا روزه را افطار كردى نماز را نيز قصر ميكنى.