روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۵۹۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ صَلَاةِ الْمَرِيضِ وَ الْمُغْمَى عَلَيْهِ وَ الضَّعِيفِ وَ الْمَبْطُونِ وَ الشَّيْخِ الْكَبِيرِ وَ غَيْرِ ذَلِك

و روي عن ابراهيم بن ابي زياد الكرخي انه قال :

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ رَجُلٌ شَيْخٌ كَبِيرٌ لاَ يَسْتَطِيعُ اَلْقِيَامَ إِلَى اَلْخَلاَءِ لِضَعْفِهِ وَ لاَ يُمْكِنُهُ اَلرُّكُوعُ وَ اَلسُّجُودُ فَقَالَ لِيُومِ بِرَأْسِهِ إِيمَاءً وَ إِنْ كَانَ لَهُ مَنْ يَرْفَعُ إِلَيْهِ اَلْخُمْرَةَ فَلْيَسْجُدْ فَإِنْ لَمْ يُمْكِنْهُ ذَلِكَ فَلْيُومِ بِرَأْسِهِ نَحْوَ اَلْقِبْلَةِ إِيمَاءً قُلْتُ فَالصِّيَامُ قَالَ إِذَا كَانَ فِي ذَلِكَ اَلْحَدِّ فَقَدْ وَضَعَ اَللَّهُ عَنْهُ فَإِنْ كَانَ لَهُ مَقْدُرَةٌ فَصَدَقَةُ مُدٍّ مِنَ اَلطَّعَامِ بَدَلَ كُلِّ يَوْمٍ أَحَبُّ إِلَيَّ فَإِنْ لَمْ يَكُنْ لَهُ يَسَارُ ذَلِكَ فَلاَ شَيْ‏ءَ عَلَيْهِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۱

از ابراهيم بن أبى زياد كرخى روايت كرده‏اند كه گفت: به امام صادق عليه السّلام عرض كردم: شخصى كه بسيار پير و فرتوت شده و از شدّت‏ ناتوانى و سستى نمى‏تواند به مستراح رود و قادر به انجام ركوع و سجود هم نيست، چه كند؟ آن حضرت فرمود: براى ركوع و سجود بايد با سر خود اشاره كند، و اگر كسى را داشته باشد كه سجّاده يا مهر را برايش بلند كند بر آن سجده كند، و اگر چنين كسى نباشد با سر خود بسوى قبله اشاره كند. عرض كردم: براى روزه چه كند؟ فرمود: اگر شخص باين درجه از ناتوانى برسد كه خداوند تكليف روزه را از او ساقط كرده است حال اگر مى‏تواند بجاى هر روز يك مدّ طعام تصدق كند اين كار نزد من خوشتر است، و اگر نمى‏تواند يا بآسانى برايش امكان ندارد تكليفى بر عهده او نيست.