روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۰۹۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ التَّعْزِيَةِ وَ الْجَزَعِ عِنْدَ الْمُصِيبَةِ وَ زِيَارَةِ الْقُبُورِ وَ النَّوْحِ وَ الْمَأْتَمِ

: 

وَ لَمَّا اِنْصَرَفَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ مِنْ‏ وَقْعَةِ أُحُدٍ إِلَى‏ اَلْمَدِينَةِ سَمِعَ مِنْ كُلِّ دَارٍ قُتِلَ مِنْ أَهْلِهَا قَتِيلٌ نَوْحاً وَ بُكَاءً وَ لَمْ يَسْمَعْ مِنْ دَارِ حَمْزَةَ عَمِّهِ فَقَالَ ص لَكِنَ‏ حَمْزَةَ لاَ بَوَاكِيَ لَهُ فَآلَى‏ أَهْلُ اَلْمَدِينَةِ أَنْ لاَ يَنُوحُوا عَلَى مَيِّتٍ وَ لاَ يَبْكُوهُ حَتَّى يَبْدَءُوا بِحَمْزَةَ فَيَنُوحُوا عَلَيْهِ وَ يَبْكُوهُ فَهُمْ إِلَى اَلْيَوْمِ عَلَى ذَلِكَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۶۶

هنگامى كه رسول خدا (ص) از جنگ احد بمدينه بازگشت از هر خانه‏اى كه از اهل آن كسى كشته شده بود صداى نوحه و گريه شنيد، و از خانه عموى خود حمزه هيچ صدائى نشنيد آن حضرت فرمود: از همه خانه‏هايى كه كسى كشته شده صداى گريه مى‏آيد لكن حمزه چون كسى را ندارد براى او گريه و زارى نميشود، مردم مدينه با شنيدن اين سخن همگى قسم خوردند كه بر مردگان خويش نوحه و گريه نكنند تا اول بر حمزه نوحه و زارى نمايند و پس از آن بر مردگان خويش، و ايشان تا امروز همچنان بر آن قسم عمل ميكنند.