روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۷۵۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ غُسْلِ الْحَيْضِ وَ النِّفَاس-النِّفَاسُ وَ أَحْكَامُه

و قد روي :

أَنَّهُ صَارَ حَدُّ قُعُودِ اَلنُّفَسَاءِ عَنِ اَلصَّلاَةِ ثَمَانِيَةَ عَشَرَ يَوْماً لِأَنَّ أَقَلَّ اَلْحَيْضِ ثَلاَثَةُ أَيَّامٍ وَ أَكْثَرَهُ عَشَرَةُ أَيَّامٍ فَأَوْسَطُهُ خَمْسَةُ أَيَّامٍ فَجَعَلَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِلنُّفَسَاءِ أَيَّامَ أَقَلِّ اَلْحَيْضِ وَ أَوْسَطِهِ وَ أَكْثَرِهِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۳۴

و روايت شده است كه حدّ باز ايستادن زنى كه زائيده است از نماز هيجده روز است زيرا كمترين مدّت حيض سه روز و بيشترين آن ده روز است و حدّ وسط نيز پنج روز، پس خداى عزّ و جلّ براى زنى كه زائيده است مجموع [روزهاى‏] كم و وسط و بيشتر حيض را رويهم قرار داد. و اخبارى كه روايت شده در مورد اينكه زن چهل روز و بيشتر نماز را ترك كند تا پاك شود جملگى معلول است و براى تقيّه وارد شده است و جز اهل خلاف به آنها فتوى نميدهند.