روایت:الکافی جلد ۸ ش ۵۴

آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة

عنه عن احمد بن محمد عن عبد العزيز بن المهتدي عن يونس بن عبد الرحمن عن داود بن زربي قال :

مَرِضْتُ‏ بِالْمَدِينَةِ مَرَضاً شَدِيداً فَبَلَغَ ذَلِكَ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ فَكَتَبَ إِلَيَّ قَدْ بَلَغَنِي عِلَّتُكَ فَاشْتَرِ صَاعاً مِنْ بُرٍّ ثُمَّ اِسْتَلْقِ عَلَى قَفَاكَ وَ اُنْثُرْهُ عَلَى صَدْرِكَ‏ كَيْفَمَا اِنْتَثَرَ وَ قُلِ‏ اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ اَلَّذِي إِذَا سَأَلَكَ بِهِ اَلْمُضْطَرُّ كَشَفْتَ مَا بِهِ مِنْ ضُرٍّ وَ مَكَّنْتَ لَهُ فِي اَلْأَرْضِ وَ جَعَلْتَهُ خَلِيفَتَكَ عَلَى خَلْقِكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى‏ مُحَمَّدٍ وَ عَلَى أَهْلِ بَيْتِهِ وَ أَنْ تُعَافِيَنِي مِنْ عِلَّتِي ثُمَّ اِسْتَوِ جَالِساً وَ اِجْمَعِ اَلْبُرَّ مِنْ حَوْلِكَ وَ قُلْ مِثْلَ ذَلِكَ وَ اِقْسِمْهُ مُدّاً مُدّاً لِكُلِّ مِسْكِينٍ وَ قُلْ مِثْلَ ذَلِكَ قَالَ‏ دَاوُدُ فَفَعَلْتُ مِثْلَ ذَلِكَ فَكَأَنَّمَا نَشِطْتُ مِنْ عِقَالٍ وَ قَدْ فَعَلَهُ غَيْرُ وَاحِدٍ فَانْتَفَعَ بِهِ‏

ترجمه

هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۱ ترجمه رسولى محلاتى, ۱۲۶

داود بن زربى گويد: من در مدينه به بيمارى سختى دچار گشتم، اين خبر بگوش امام صادق عليه السّلام رسيد حضرت بمن نوشت: خبر بيمارى تو بمن رسيد، يك صاع (قريب سه كيلو) گندم بخر آنگاه به پشت بخواب و آن را روى سينه‏ات بهر نحو كه شد بريز و بگو: «خدايا از تو خواهم بدان نامت كه هر گاه درمانده‏اى تو را بدان خواند درماندگيش را برطرف كنى و در زمين جايگزينش كنى و او را جانشين خود در روى زمين بر خلقت قرار دهى كه درود فرستى بر محمد و خاندانش و از اين بيمارى مرا عافيت و تندرستى بخشى» سپس برخيز و بنشين و گندمها را از دور خودت جمع كن و دوباره همان دعا را بخوان و آن را بچهار «مد» (تقريبا يك چارك) تقسيم كن و هر قسمت را بمستمندى بده و همان دعا را (وقت دادن) بخوان. داود گويد: من اين كار را كردم و گويا از بند رها گشتم (و فورا بيماريم برطرف شد) و بسيارى نيز اين عمل را انجام دادند و از آن سود بردند.

حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى‏, ۱۲۳

داود بن زربى مى‏گويد: من در مدينه سخت بيمار شدم و اين خبر به گوش امام صادق عليه السّلام رسيد، ايشان به من نوشتند: خبر بيماريت به من رسيد، يك صاع گندم بخر و بر پشت بخواب و آن را بر سينه‏ات بيفشان. و هر گاه افشان شد بگو: بار خدايا! تو را سوگند به آن نامت كه هر گاه پريشانى تو را بدان خواند، پريشانيش را بزدايى، و او را در زمين مكنت بخشى و جانشين خود بر خلايق قرار دهى از تو مى‏خواهم كه بر محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم درود فرستى و مرا از اين درد بهبود بخشى، سپس برخيز و بنشين و آن گندم را از گرد خود جمع كن و همان ذكر را بخوان و آن را به چهار مد تقسيم كن و هر يك را به مسكينى بده و همان ذكر را بخوان. داود مى‏گويد: من چنين كردم و گويى از بند رها شدم و ديگران هم چنين كردند و از آن سود بردند.