روایت:الکافی جلد ۸ ش ۳۴۹

آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن محمد بن خالد و الحسين بن سعيد جميعا عن النضر بن سويد عن يحيي الحلبي عن عبد الله بن مسكان عن زيد بن الوليد الخثعمي عن ابي الربيع الشامي قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ يََا أَيُّهَا اَلَّذِينَ آمَنُوا اِسْتَجِيبُوا لِلََّهِ وَ لِلرَّسُولِ‏ إِذََا دَعََاكُمْ لِمََا يُحْيِيكُمْ‏ قَالَ نَزَلَتْ فِي وَلاَيَةِ عَلِيٍّ ع‏ قَالَ وَ سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ مََا تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلاََّ يَعْلَمُهََا وَ لاََ حَبَّةٍ فِي‏ ظُلُمََاتِ اَلْأَرْضِ وَ لاََ رَطْبٍ وَ لاََ يََابِسٍ‏ إِلاََّ فِي كِتََابٍ‏ مُبِينٍ‏ قَالَ فَقَالَ‏ اَلْوَرَقَةُ اَلسِّقْطُ وَ اَلْحَبَّةُ اَلْوَلَدُ وَ ظُلُمَاتُ اَلْأَرْضِ اَلْأَرْحَامُ وَ اَلرَّطْبُ مَا يَحْيَى مِنَ اَلنَّاسِ وَ اَلْيَابِسُ مَا يُقْبَضُ وَ كُلُّ ذَلِكَ فِي إِمَامٍ مُبِينٍ قَالَ وَ سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ قُلْ سِيرُوا فِي اَلْأَرْضِ‏ فَانْظُرُوا كَيْفَ كََانَ عََاقِبَةُ اَلَّذِينَ مِنْ قَبْلُ‏ فَقَالَ عَنَى بِذَلِكَ أَيِ اُنْظُرُوا فِي‏ اَلْقُرْآنِ‏ فَاعْلَمُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ اَلَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَ مَا أَخْبَرَكُمْ عَنْهُ قَالَ فَقُلْتُ فَقَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ إِنَّكُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَيْهِمْ مُصْبِحِينَ `وَ بِاللَّيْلِ‏ أَ فَلاََ تَعْقِلُونَ‏ قَالَ تَمُرُّونَ عَلَيْهِمْ فِي‏ اَلْقُرْآنِ‏ إِذَا قَرَأْتُمُ‏ اَلْقُرْآنَ‏ تَقْرَأُ مَا قَصَّ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْكُمْ‏ مِنْ خَبَرِهِمْ‏

ترجمه

هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۲ ترجمه رسولى محلاتى, ۵۹

ابو الربيع شامى گويد: از امام صادق عليه السّلام از گفتار خداى عز و جل پرسيدم (كه فرمايد): «اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد خدا را اجابت كنيد و پيغمبر را نيز اجابت كنيد زيرا شما را بچيزى كه زندگيتان ميدهد دعوت كند» (سوره انفال آيه ۲۴)، حضرت فرمود: اين آيه در باره ولايت على عليه السّلام نازل شده، (زيرا ولايت على عليه السّلام است كه مايه زندگى جان و دل و خرد است). گويد: و از آن حضرت از گفتار خداى عز و جل پرسيدم: «و هيچ برگى نيفتد مگر آنكه آن را (خدا) بداند، و نه دانه‏اى در تاريكيهاى زمين و نه تر و نه خشكى هست جز آنكه در نامه بيان‏كننده‏ هست …» (سوره انعام آيه ۵۹) فرمود: مقصود از «برگ» (جنين) سقط (شده) است، و مقصود از «دانه» فرزند است، و «تاريكيهاى زمين» رحمها است، و «تر» مردمان زنده است و «خشك» آنان كه جانشان گرفته شده (و مرده‏اند). و همه اينها در نزد امامى بيان‏كننده (محفوظ) است (و آنها را ميداند). گويد: و از آن حضرت پرسيدم از اينكه خداى عز و جل فرمايد: «بگو در زمين گردش كنيد و بنگريد كه چگونه بوده است سرانجام كسانى كه پيش از شما بودند» (سوره روم آيه ۴۲) فرمود: مقصود اين است كه در قرآن بنگريد و سرانجام كسانى را كه پيش از شما بودند و هم گزارشى را كه از وضع آنان بشماها داده است بدانيد. گويد: عرضكردم: پس گفتار خداى عز و جل (چيست كه فرمايد): «و براستى شما بر آنها گذر ميكرديد هنگامى كه صبح ميكنيد و در شب آيا تعقل نميكنيد» (سوره صافات آيه ۱۳۷) فرمود: در موقع خواندن قرآن به (داستان) آنها گذر ميكنيد، و داستان آنها را كه خداى عز و جل براى شما بيان كرده ميخوانيد.

حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى‏, ۲۹۳

ابو الربيع شامى مى‏گويد: از امام صادق عليه السّلام پيرامون اين آيه شريفه پرسش كردم: يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ إِذا دَعاكُمْ لِما يُحْيِيكُمْ ... «۱» فرمود: اين آيه در باره ولايت على عليه السّلام نازل شده است.تفسير برخى از آيات از زبان امام صادق عليه السّلام‏او مى‏گويد: از حضرت در باره آيه شريفه: .. وَ ما تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلَّا يَعْلَمُها وَ لا حَبَّةٍ فِي ظُلُماتِ الْأَرْضِ وَ لا رَطْبٍ وَ لا يابِسٍ إِلَّا فِي كِتابٍ مُبِينٍ «۲» پرسيدم. او مى‏گويد: حضرت على عليه السّلام فرمود: مقصود از «برگ» جنين سقط شده است، و مقصود از «دانه» فرزند است، و مقصود از «تاريكيهاى زمين» رحمهاست، و «تر» مردمان زنده است، و «خشك» مردگانند، و همه اينها نزد امامى است كه بيان مى‏كند. او مى‏گويد: از حضرت عليه السّلام در باره اين فرموده پروردگار: قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ‏ __________________________________________________

(۱) «اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد! خدا را اجابت كنيد و پيامبر را نيز اجابت كنيد، زيرا شما را به چيزى كه زندگيتان مى‏دهد دعوت مى‏كند» (سوره انفال/ آيه ۲۴).
(۲) «و هيچ برگى نيفتد مگر آنكه خدا آن را بداند، و نه دانه‏اى در تاريكيهاى زمين، و نه تر و خشكى هست جز آنكه در نامه بيان‏كننده هست» (سوره انعام/ آيه ۵۹).

فَانْظُرُوا كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلُ ... «۱» پرسش كردم و حضرت عليه السّلام فرمود: مقصود اين است كه به قرآن بنگريد و سرانجام كسانى را كه پيش از شما بودند و نيز گزارشى را كه از وضع ايشان به شما داده است بدانيد. او مى‏گويد: عرض كردم: مقصود از اين آيه شريفه چيست كه: وَ إِنَّكُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَيْهِمْ مُصْبِحِينَ* وَ بِاللَّيْلِ أَ فَلا تَعْقِلُونَ «۲»؟ فرمود: در موقع خواندن قرآن به [داستان‏] آنها گذر مى‏كنيد و داستان آنها را كه خداوند عزّ و جلّ براى شما بيان كرده مى‏خوانيد. __________________________________________________

(۱) «اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد! خدا را اجابت كنيد و پيامبر را نيز اجابت كنيد، زيرا شما را به چيزى كه زندگيتان مى‏دهد دعوت مى‏كند» (سوره انفال/ آيه ۲۴).
(۲) «و هيچ برگى نيفتد مگر آنكه خدا آن را بداند، و نه دانه‏اى در تاريكيهاى زمين، و نه تر و خشكى هست جز آنكه در نامه بيان‏كننده هست» (سوره انعام/ آيه ۵۹).