روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۹۷۱
آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء
عده من اصحابنا عن احمد بن محمد بن خالد عمن ذكره عن عبد الله بن سنان عن ابان بن تغلب عن ابي عبد الله ع قال :
| الکافی جلد ۲ ش ۱۹۷۰ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۱۹۷۲ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۳۱۹
از ابان بن تغلب كه امام صادق (ع) فرمود: ميگوئى: «بار خدايا! من از تو خواهم و بندهها خواهش نكنند كسى را كه مانند تو باشد، از تو خواهم به حق محمّد پيغمبرت و رسولت و ابراهيم خليلت و برگزيدهات و موسى همسخنت و همرازات و عيسى كلمهات و روحت و از تو خواهم به حق صحف ابراهيم و توراة موسى و زبور داود و انجيل عيسى و قرآن محمّد (ص) و به هر روحى كه فرستادى و حكمى كه اجراء كردى و توانگرى كه مالش عطا كردى و گمراهى كه بدو راه نمودى و گدائى كه بدو بخشيدى و بدان نامت كه آن را بر شب نهادى و تاريك شد و بدان نامت كه بر روز نهادى و روشنى گرفت و بدان نامت كه بر زمينش نهادى بر جا ماند و بر آسمانها ستونش كردى و استوار شدند و بر كوههايش نهادى و لنگر گرفتند و بدان نامت كه روزيها را بدان پراكندى و از تو خواهم بدان نامت كه مردهها را به آن زنده كنى و از تو خواهم به بست و بندهاى عزت عرشت و منتهاى رحمت قرآنت از تو خواهم كه رحمت فرستى بر محمّد و آل محمّد و به من روزى كن حفظ كردن قرآن و اصناف دانش، و آنها را در دل و گوش و چشمم پا بر جا دارى و با گوشت و خون و استخوانها و مغزم بياميزى و شب و روز را از رحمت و قدرت خود بدان به كار بندى، زيرا نه جنبشى و نه توانى نباشد جز به وسيله تو اى زندهاى پاينده». گويد: درحديث ديگر اضافهاى دارد: و از تو خواهم بدان نامت كه بندههايت بدان تو را خوانند هم آنان كه دعاى آنها را اجابت كنى و پيغمبران تو هم و آنان را بيامرزى و رحمت كنى و از تو خواهم بدان نامت كه در كتابها فرو فرستادى و بدان نامت كه عرشت بدان استوار است، و به نام تو واحد و أحد و فرد و وتر و متعالى كه همه اركان زمين را پر كنند، پاك و پاكيزه و مبارك و مقدّس و زنده و پاينده، روشنى آسمانها و زمين بخشنده و مهربان بزرگوار و برتر، و به كتابت كه به حق و راستى فرود آمده است و سخنان درست تو و نور تامّت و به عظمت و اركانت». گويد: در حديث ديگر است كه: رسول خدا (ص) فرموده: هر كس خواهد خداوند قرآن و علم را در دل او جا دهد، به اين دعا را با عسل سفيد در ظرف پاكى نويسد و آن را با آب بارانى كه به زمين نرسيده است بشويد و تا سه روز ناشتا بياشامد كه موجب حفظ گردد، ان شاء اللَّه.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۳۶۶
ابان بن تغلب گويد: حضرت صادق عليه السلام فرمود: ميگوئى (اين دعا را كه ترجمهاش چنين است): «بار خدايا من از تو خواهم- با اينكه بندگان از چون توئى خواهش نكنند- خواهم بحق محمد پيغمبر و رسولت و بحق ابراهيم خليل خود و برگزيدهات و بحق موسى هم سخنت و هم رازت، و بحق عيسى كلمهات و روحت، و از تو خواهم بحق صحف ابراهيم و تورات موسى و زبور داود و انجيل عيسى و قرآن محمد (ص) و بهر وحيى كه فرستادى و بحق هر آن حكمى كه آن را گذرا فرمودى، و هر آن حقى كه بدان حكم فرمودى، و هر بىنيازى كه توانگرش كردى و هر گمراهى كه راهنمائيش كردى، و هر خواهندهاى كه بدو عطا فرمودى، و از تو خواهم بدان نامت كه بر شب نهادى پس تاريك شد، و بدان نامت كه بر روز نهادى پس روشن گشت. و بدان نامت كه بر زمين نهادى پس آرامش گرفت، و با آن آسمانها را ستون زدى و استوار شدند، و بدان نامت كه بر كوهها نهادى و مستقر شدند، و بدان نامت كه روزيها را بدان پراكنده كردى، و از تو خواهم بدان نامت كه مردگان را بدان زنده سازى، و از تو خواهم بدان چه مركز انعقاد عزت عرشت شد، و آخرين رحمتى كه از كتابت (قرآن يا لوح محفوظ) آشكار گردد، از تو خواهم كه بر محمد و آلش رحمت فرستى و حفظ قرآن و انواع دانش را بمن روزى كن، و اينكه آنها را در دل و گوش و چشمم پا بر جا كنى، و با گوشت و خون و استخوان و مغز من آنها را بياميزى، و شب و روز مرا از رحمت و قدرت خودت بدانها بكار اندازى، زيرا كه نه جنبشى و نه توانائى بجز تو نيست اى زنده و پاينده». گويد: و در حديث ديگر اضافه دارد (كه ترجمه آن اضافه نيز اينست): «و از تو خواهم بدان نامت كه بندگانى كه دعايشان را باجابت رساندى بدان ترا خواندند، و پيمبرانت بدان ترا خواندند كه آنها را آمرزيدى و بدانها ترحم كردى، و از تو خواهم بهر نامى كه در كتابهايت فرو فرستادى، و بدان نامت كه عرش تو بدان پابرجا شد، و بنامت واحد، احد، فرود، وتر، متعال، آنكه همه اركان را (عرش يا آسمانها و زمينها و جز آن را) پر كرده و پاك، پاكيزه، مبارك مقدس، حى، قيوم، روشنى آسمانها و زمين، رحمان، رحيم، كبير متعال، و (از تو خواهم) بحق كنايت كه بحق و راستى فرود آمده و كلمات تامهات و نور تام تو، و بعظمتت و اركانت». و گويد: در حديث ديگرى است كه رسول خدا (ص) فرمود: هر كس بخواهد كه خداوند عز و جل قرآن و دانش را در دل او نهد اين دعا را (كه گذشت) با عسل سفيد در ظرف پاكى بنويسد سپس آن را با آب بارانى كه بزمين نرسيده باشد بشويد، و سه روز ناشتا بخورد كه ان شاء اللَّه قرآن را حفظ كند.
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۵۴۷
چند نفر از اصحاب ما روايت كردهاند، از احمد بن محمد بن خالد، از آنكه او را ذكر كرده، از عبد اللَّه بن سنان، از ابان بن تغلب، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود: «مىگويى: اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ وَ لَمْ يَسْأَلِ الْعِبَادُ مِثْلَكَ ... يَا حَيُّ يَا قَيُّومُ؛ خداوندا! به درستى كه من سؤال مىكنم تو را، و سؤال نكرده از بندگان، مانند تو را. سؤال مىكنم تو را به حقّ محمد، پيغمبر تو و فرستاده تو، و ابراهيم، دوست تو و برگزيده تو، و موسى، همسخن تو و همراز تو، و عيسى، سخن تو و روح تو، و سؤال مىكنم تو را به نامهاى ابراهيم، و تورات موسى، و زبور داود، و انجيل عيسى، و قرآن محمد، صلوات فرست خدا بر او و آل او، و به هر پيغام نهانى كه پيغام دادهاى آن را، و قضايى كه روان ساختهاى آن را، و حقّى كه حكم كردهاى آن را، و بىنيازى كه بىنياز گردانيدهاى آن را، و گمراهى كه راه نمودهاى او را، و سائلى كه بخشندهاى او را، و سؤال مىكنم تو را به نام تو، كه نهادهاى آن را بر شب، پس تار شده، و به نام تو، كه نهادهاى آن را بر روز، پس روشن گرديده، و به نام تو، كه نهادهاى آن را بر زمين، پس آرام گرفته، و ستون نهادهاى به آن آسمانها را، پس به خود ايستاده، و نهادهاى آن را بر كوهها، پس ثابت شده، و به نام تو، كه پراكنده كردهاى به آن روزىها را، و سؤال مىكنم تو را به نام تو، كه زنده مىگردانى به آن مردگان را، و سؤال مىكنم تو را به بندگاههاى عزّت از عرش تو، و پايان رحمت از كتاب تو. سؤال مىكنم تو را كه صلوات فرستى بر محمد و آل محمد، و آنكه روزى كنى مرا حفظ كردن قرآن و انواع علم و دانش، و آنكه ثابت گردانى آنها را در دل من و گوش من و چشم ديده من، و آنكه آميزش دهى به آنها گوشت مرا و خون من و استخوانهاى من و مغز من، و كار فرمايى به آنها شب من و روز من به رحمت خود و قدرت خود. به درستى كه نيست نيرومندى و نه توانايى، مگر به تو، اى زنده! اى پاينده!». و گفته است كه در حديث ديگر اين زيادتى است كه: «وَ أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذِي دَعَاكَ ... وَ بِعَظَمَتِكَ وَ أَرْكَانِكَ؛ و سؤال مىكنم تو را به نام تو، كه خواندهاند تو را به آن بندگان تو، كه مستجاب كردهاى از براى ايشان و پيغمبران تو. پس آمرزيدهاى ايشان را و رحم كردهاى بر ايشان. و سؤال مىكنم تو را به هر نامى كه فرو فرستادهاى آن را در كتاب خود، و به نامت كه آرام گرفته به آن عرش تو، و به نام تو كه يكتاى يگانه، تنهاى طاق برتر است، كه پر مىكند ركنها را، همه آنها. پاك پاكيزه پرمنفعت، به غايت پاكيزه، زنده پاينده، روشنى آسمانها و زمين، بخشاينده مهربان، بزرگ برتر، و كتاب تو كه فرو فرستاده شده است به راستى و درستى، و كلمات تو كه تماماند، و نور تو كه كامل است، و به بزرگى تو و ستونهاى تو». و در حديث ديگر فرمود كه: «رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه: هر كه خواسته باشد كه خداى- عزّ و جل- قرآن و علم را در دل او جا دهد، بايد كه اين دعا را در ظرف پاكيزهاى بنويسد، با عسل سفيد يا موم گرفته، بعد از آن، آن را بشويد به آب بارانى كه گرفته شده باشد، پيش از آنكه به زمين رسد، و در سه روز، به ناشتا آن را بياشامد، كه آن را حفظ مىكند، انشاء اللَّه».
