روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۷۴۲

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد عن محمد بن اسماعيل عن منصور بن يونس عن هارون بن خارجه عن ابي عبد الله ع قال :

إِنَّ اَلْعَبْدَ لَيَكُونُ لَهُ اَلْحَاجَةُ إِلَى اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَيَبْدَأُ بِالثَّنَاءِ عَلَى اَللَّهِ وَ اَلصَّلاَةِ عَلَى‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ حَتَّى يَنْسَى حَاجَتَهُ فَيَقْضِيهَا اَللَّهُ لَهُ مِنْ غَيْرِ أَنْ يَسْأَلَهُ إِيَّاهَا

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۱۰۷

امام صادق (ع) فرمود: راستى بنده‏اى حاجتى به خدا عز و جل دارد و به ستايش بر خدا آغاز سخن كند و با صلوات به محمد و آل محمد تا حاجت خود را فراموش مى‏كند و خدا حاجتش را برآورد بى‏آنكه از او درخواستى كرده باشد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۶۱

و نيز آن حضرت عليه السلام فرمود: همانا بنده‏اى بخداى عز و جل حاجتى دارد، و به ثناء و ستايش بر خدا و صلوات بر محمد و آل محمد شروع كند تا اينكه حاجت خود را فراموش كند (و سرگرم ثناء بر خدا و صلوات شود) پس خداوند حاجت او را برآورد بى‏آنكه در باره آن درخواستى كرده باشد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۳۷۱

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از احمد بن محمد، از محمد بن اسماعيل، از منصور بن يونس، از هارون بن خارجه، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود: «به درستى كه بنده از برايش به سوى خدا حاجتى مى‏باشد، پس آغاز مى‏كند به ثنا بر خدا و صلوات بر محمد و آل محمد، تا آنكه حاجت خود را فراموش مى‏كند، و خدا آن حاجت را از برايش روا مى‏كند، بى‏آنكه آن را از او سؤال كند».